The end...(for this year)!

Ας γράψω και εγώ το τελευταίο post για το έτος που φεύγει..
Τίποτα ιδιαίτερο, μόνο ευχές..ευχές κλασσικές, αλλά όταν τις λες μέσα από την καρδιά σου (πιστεύω) πιάνουν τόπο!
Λοιπόν...
Εύχομαι σε όλους όσους γνώρισα εδώ..(με όποιον τρόπο) σε όλους όσους διαβάζω και σε όσους με διάβασαν και άφησαν ένα μικρό κομματάκι τους σε αυτό το blog..
Χρόνια Πολλά!
Καλά Χριστούγεννα!
Ευτυχισμένο το Νέο έτος.. (πω-πω 2005..πως περνούν τα χρόνια!)
Με υγεία (πάνω από όλα..) με μπόλικα αγάπη, τρελή έμπνευση και υπέροχες, ευτυχισμένες στιγμές!
Μουτςςςςςς!!!!!!!!!!!!

Υ.Γ. Ας μου επιτραπεί να ευχαριστήσω τον Αρκούδο...(ελπίζω να θυμάται γιατί)!Ευχαριστώ!!

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΩΡΟ ΑΓΑΠΗΣ.."ΣΠΑΝΑΚΟΠΙΤΑ"

Πώς μπορεί μια σπανακόπιτα να είναι απόδειξη αγάπης??
Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ είχα μία λιγούρα. Ήθελα σπανακόπιτα! Μου "μύρισε", την είχα λαχταρίσει..και επειδή δεν είμαι έγκυος, δεν μου έδωσε κανείς σημασία..τουλάχιστον έτσι νόμιζα!
Το Σάββατο το πρωί, μόλις ξύπνησα, ο μπαμπακουλίνος μου είχε πάει ήδη στο φούρνο να εκπληρώσει τη βραδυνή μου επιθυμία. Η πράξη με συγκίνησε (δεν με έχει συνηθίσει σε τέτοια), αλλά η σπανακόπιτα..αποτυχία! Απαίσιο φύλλο με άνοστη γέμιση που κολυμπούσαν όλα στο λάδι! Δευτέρα απόγευμα η αδερφούλα μου έφερε ένα κομμάτι σπιτική (ένας συνάδελφός της είχε φέρει από τη μαμά του..). Εξαιρετική! Την Τρίτη το πρωί, δεύτερη προσπάθεια του daddy (από άλλο φούρνο αυτή τη φορά)..στριφτή! Νόμιστη! Και χθες το πρωί χτύπησε το κουδούνι, η θεία μου. Είχε άδεια και κατέβηκε για καφέ..με (ναι-ναι) σπανακόπιτα στο χέρι.."Άργησα, ελπίζω να μην σου έχει φύγει η λιγούρα.."!
Και ένα χαμόγελο ήρθε και κόλλησε..έτσι απ'τις τόσες σπανακόπιτες!
Βέβαια το σχόλιο όταν διηγήθηκα σε όλους πόσες σπανακόπιτες έφαγα από τότε που τη ζήτησα..
"Μην περιμένεις άλλα χριστουγεννιάτικα δώρα.." Γέλια..

DEL

Έγραφα τόση ώρα κάτι, αλλά το έσβησα. Ήταν μεσ'τη μαυρίλα και δεν αρμόζει μέρες που είναι (ούτε η διάθεσή μου βέβαια)! Απλά θα γράψω ότι ψάχνω να βρω το "χριστουγεννιάτικο πνεύμα" (?), να βρω έστω κάτι να νιώσω καλύτερα. Ως γυναίκα θα φτιάξω το μαλλί (αύριο έκλεισα ραντεβού) θα γίνω μια κούκλα και θα πάρω τα μικρά τα ξαδερφάκια μου (πάντα τα παιδιά φτιάχνουν το κέφι..) να πάμε μια βόλτα στην στολισμένη Αθήνα..δεν μπορεί..αν πάρω ένα σκουφάκι κόκκινο, κάνω και μια βόλτα στο Σύνταγμα (όχι..θα κρατηθώ.. ΔΕΝ θα φάω ζαχαρωτά και γλυκά!) κάπου θα το βρω το άτιμο!!

(Το μόνο που λίγο μου έφτιαξε το κέφι ήταν το μπαλκόνι του 3ου..όχι απλά γιορτινό..για γέλια!Αχ βρε κύριε Κώστα με την κόντρα σας με τους απέναντι!!)

ΟΝΕΙΡΑ..

Πάντα όταν έχει τέτοιο καιρό, βροχερό.. ονειρεύομαι ένα σπίτι με μεγάλες τζαμαρίες, τζάκι αναμμένο και μια ξύλινη κουνιστή πολυθρόνα...
..πουλιά μου ταξιδιάρικα!!

Να σου πω τη μοίρα σου..να σου πω το ριζικό σου!

Καθισμένη στο παγκάκι, μια γριά (γύφτισσα πρέπει να ήταν) κοιτούσε τους περαστικούς. Την κοίταξα και'γω καθώς περπατούσα και συναντήθηκαν τα βλέμματά μας. Μου χαμογέλασε..χαμόγελο που δεν μπορώ να χαρακτηρίσω..ούτε πονηρό,ούτε γλυκό, ούτε χαρούμενο..
"Να σου πω τη μοίρα σου??"
"Άσε..την ξέρω.." της απαντώ.
"Θέλω να στην πω..μη σε νοιάζει για λεφτά, ότι θες θα μου δώσεις"
Βγήκε η κυρά Κατίνα από μέσα μου και κάθησα δίπλα της. Πήρε στα χέρια της τα χέρια μου (και τα δύο) και άρχισε να κοιτάζει τις παλάμες, να αγγίζει όλες τις γραμμές τους λες και τις χαϊδευε..
"Μεγάλο πόνο έχεις περάσει, πολύ μεγάλο..από μικρό παιδί. Πολλές στεναχώριες, πολλές και μαζεμένες. Χωρισμούς από αγαπημένα πρόσωπα, όχι-όχι..θάνατοι ήταν, αλλά είναι πίσω σου. Σχεδόν όλα. Λίγα κακά θα σε βρουν από'δω και πέρα.
Δεν είσαι παντρεμένη, ήρθες κοντά αλλά δεν το'κανες. Θα το κάνεις όμως, στα 32 σου. Μην ψάχνεις ποιον.. δεν τον ξέρεις ακόμα, αλλά θα τον καταλάβεις αμέσως μόλις τον δεις. Θαλασσινός είναι..ή από νησί ή ναυτικός. Ευτυχισμένη οικογένεια, χωρίς πολλά προβλήματα. Και δύο παιδιά.
Λεφτά σου πέφτουν..όχι τυχερά, δουλειάς. Δεν αργούν πολύ, αλλά θα κουραστείς να τα βγάλεις.
Λίγα δάκρυα στο μέλλον..πολλές χαρές. Φτάνουν αυτά. Να με πιστέψεις. Θα με θυμηθείς όταν συμβούν."
Της έδωσα 5 ευρώ και σηκώθηκα. Δεν έλειπε τίποτα από την τσάντα μου..τσέκαρα.
Μου χαμογέλασε..γλυκά αυτή τη φορά.
"Καλή ζωή να έχεις.Είσαι καλός άνθρωπος..θα έχεις..θα με θυμηθείς"!

Βρε τη μοίρα μου...

Τηλέφωνο..

Τηλέφωνο 8.45 μ.μ.
- Έλα! Όλα καλά??
-Καλά, καλά!
- Τι θα κάνουμε σήμερα??
-Τίποτα..βαριέμαι κρυώνω και λέω να χουχουλιάσω στον καναπέ μου με κανένα D.V.D.
- Και εμείς βαριόμαστε και κρυώνουμε, γι'αυτό είπαμε να πάμε για κανένα ποτάκι...
Δεν γράφω την υπόλοιπη συνομιλία. Το point είναι ότι δεν έπαιρνε για απάντηση "όχι" και αναγκάζομαι τώρα να ξεκουβαλήσω, απ'την υπέροχη βραδιά που είχα στο μυαλό μου (ναι είναι υπέροχο το χουχούλιασμα ακόμα και αν είσαι μόνος!!).
Σε ερώτηση μου αφού βαριόμαστε όλοι, γιατί δεν κάθεται η καθεμία σπίτι της...η απάντηση είχε να κάνει με την ηλικία μου και με τον κύκλο γνωριμιών μου, ο οποίος πρέπει να διευρυνθεί (κατά αυτές πάντα..)!
Δηλαδή να αφήσω το χουχούλιασμά μου (την αγαπάω αυτή τη λέξη) και να πάω να πιω ποτό, να ακούσω μουσική (σε αυτό δεν έχω πρόβλημα) και να γνωρίσω το μισό (μπορεί και ολόκληρο) μπαρ (γιατί η Ε. είναι πολύ ωραία γυναίκα..)να πιω τον άμπακο, γιατί.."μας τα κεράσανε τα παιδιά..δεν κάνει" και να καταλήξω σπίτι, νυσταγμένη!!
Θα πάω..θα πάω γιατί το αρνούμαι συνέχεια και ήδη έχουν αρχίσει τα παράπονα!
Απλά θα προστεθεί στην ζωή μου ένα ακόμα βράδυ, από αυτά που εγώ αποκαλώ...χαζοξενύχτια!!
Ζεστάθηκε και το νερό...πάω για μπάνιο!!!

Του χρόνου πάλι.....

"Άντε βρε... του χρόνου πάλι"...
"Όλο έτσι λέμε..και περνάν τα χρόνια!!! Σε λίγο θα είμαστε με άσπρο μαλλί και χαμομήλι στο χέρι..και ακόμα θα περιμένουμε να περάσουν στις επόμενες φάσεις."
"Κάλλιο αργά παρά ποτέ..."

Μήπως ν'αρχίσω να παρακολουθώ .... γκόλφ???

So Ladies..

Some friends were sitting at the bar talking about their professions..
The first guy says: "I am a Y.U.P.P.I.E. you know..
Young Urban Professional Peaceful Intelligent Ecologist"
The second guy says: "I am a D.I.N.K. you know..
Double Income No Kids"
The third guy says: " I am a R.U.B. you know..
Rich Urban Biker"
They turn to the woman and ask her: "What are you?"
She replies: "I am a W.I.F.E. you know..
Wash Iron Fetch Etc"
A second girl answers their question before they even ask it..
"I am a B.I.T.C.H. you know...
Babe In Total Control of Herself"....

So ladies next time someone calls you a "BITCH" just smile and say "thank you"!!!

Αυτές οι μέρες..

Υπάρχουν μέρες που φαίνονται απ'το πρωί!
Που ξυπνάς λες και όλο το βράδυ κάποιος σου ψιθύριζε στο αυτί όλα τα προβλήματά σου , όλες τις στεναχώριες, τις ανασφάλειες και τους φόβους σου..
Συνέβη! Ξύπνησα με πολύ άσχημη διάθεση και με όλες τις θετικές σκέψεις ακόμα κοιμισμένες..
Ξύπνησα και μου έφταιγαν όλοι και όλα! Απ'το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο..
Όλη μέρα χάλια και να σπάω και τα νεύρα των άλλων..
Κατέληξα το βράδυ στον καναπέ της Ελένης να κλαίω με μαύρο δάκρυ!
Μεγάλη η αγκαλιά της Ελένης! Βάλσαμο και τα λόγια της!
Μετά από φαγητό και μερικά ποτά γύρισα σπίτι. Ύπνος. Σκέτος χωρίς ψίθυρους..
Το κλάμα με βοηθάει..με ξαλαφρώνει, με ηρεμεί...το ίδιο και η Ελένη!!

ΦΙΛΟΣ..(??)

Χθες το βράδυ είχα πάει στο σπίτι ενός "φίλου"! Και εξηγώ: Ένας νεαρός..(στην ηλικία μου), ελεύθερος , πολύ ωραίο παιδί ομολογώ και τον γνωρίζω περίπου 4 χρόνια! Είχαμε γνωριστεί σε εργασιακό περιβάλλον. Συνεργαζόμασταν στη δουλειά, αλλά η σχέση μας δεν σταμάταγε εκεί (όχι δεν τον είχα ποτέ ως σχέση, ως γκόμενο, ως...οτιδήποτε άλλο!)..πηγαίναμε για καφέ (με παρέα ή χωρίς), σινεμά, για ποτά... Όταν τελείωσε η επαγγελματική μας συνεργασία, καθημερινή επαφή δεν είχαμε, αλλά δεν χαθήκαμε κιόλας. Ακόμα τον βλέπω, τηλεφωνιόμαστε, στέλνουμε χαζά μηνυματάκια, πάμε ακόμα σινεμά, πάω σπίτι του για DVD..απλά πράγματα, απλή παρεούλα..απλά περνάμε καλά μαζί! Δεν έχω χρειαστεί τον ώμο του για δάκρυα, ούτε αυτός..αλλά από γκρίνιες και κους-κους για τους εκάστοτε "γκόμενους/ες" (άσχημη λέξη το ξέρω..έμφαση δίνω) μια χαρά!! Επειδή δεν έχει δοκιμαστεί στα δύσκολα δεν μπορώ να τον αποκαλώ φίλο??
Γιατί τα γράφω τώρα αυτά..
Απ'την άλλη μια φίλη, η Άντζυ (αυτή είναι κολλητή,"δοκιμασμένη"!) επιμένει στην άποψη ότι δεν υπάρχει τέτοια φιλία. Ότι ο "φίλος" θα εκδηλώσει, ντε και καλά, κάποια στιγμή ερωτικό ενδιαφέρον! Ότι περιμένει να του δοθεί η ευκαιρία για να..προχωρήσει!Άκουσον-άκουσον..
Δηλαδή τί γίνεται?? Κάθε φορά που γνωρίζει ένας άντρας μια γυναίκα, πρέπει να υπάρξει σεξουαλική έλξη?? Δηλαδή όλοι οι γνωστοί και φίλοι μου, αρσενικά, το μόνο που κάνουν είναι να περιμένουν να με ρίξουν στο κρεβάτι??
Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να το δω έτσι! Ότι περνάει από το μυαλό κάτι "πονηρό"..το καταλαβαίνω και το πιστεύω (έχει περάσει και από το δικό μου, έχει περάσει και έχει φύγει όπως ήρθε..), αλλά αυτό απορρίπτει μια φιλική σχέση?
Το κακό είναι ότι η αγαπημένη μου κατά τα άλλα Άντζυ, με έβαλε σε σκέψεις!Και 'γω δεν μπορώ να κρύβομαι. Φαίνομαι. Και μέχρι να το ξεκαθαρίσω θα είμαι κάπως..Θα ψάχνω να βρω κάτι να καταλάβω..
Υπάρχει κάτι να καταλαβω??? Χρειάζεται να ξεκαθαριστεί κάτι?? Μήπως είμαι υπερβολικά...αφελής??

Καλό μήνα να έχουμε...βρε!!