Όταν ηρεμείς..είναι λες και τότε αρχίζεις να
"βλέπεις"..
Αυτές τις μέρες του καλοκαιριού
"είδα"..
Είδα καθαρά ότι δεν μου αρέσει καθόλου ο τρόπος
που ζω..κ είδα ένα-δύο πιθανά σενάρια για να τον αλλάξω..
Είδα
με όλες τις λεπτομέρειες…
Είδα
το περιβάλλον, τη θάλασσα απ’το μπαλκόνι..
Είδα
εμένα χαμογελαστή, ξέγνοιαστη, ήρεμη, γαλήνια..
Είδα
όμως καθαρά και τον φόβο μου.. Τον φόβο που προφανώς δείχνει το σύστημα των
πεποιθήσεών μου. Δείχνει ότι ένα μέρος του είναι εδώ..Το σύστημα ακόμα ενεργεί
πάνω μου..
Πόσο
δύσκολο τελικά είναι να το καταργήσεις. Να καταργήσεις καθετί που σε μπλοκάρει
να κάνεις άλματα..
ΜΟΝΟ
γιατί στο λέει η καρδιά σου..
Αν
μάθεις ν’ακούς, ν’ακολουθείς την καρδιά σου που μπορεί να σε πάει??
Μόνο
στο μέρος που θα είσαι ευτυχισμένος την κάθε σου στιγμή..
Η
καρδιά φέρνει την ισορροπία.. Το να μάθεις να την ακούς θεωρώ ότι φέρνει
έκσταση…
Πόσο
θάρρος και πίστη τελικά χρειάζεται ένα μεγάλο άλμα???
