The end...(for this year)!

Ας γράψω και εγώ το τελευταίο post για το έτος που φεύγει..
Τίποτα ιδιαίτερο, μόνο ευχές..ευχές κλασσικές, αλλά όταν τις λες μέσα από την καρδιά σου (πιστεύω) πιάνουν τόπο!
Λοιπόν...
Εύχομαι σε όλους όσους γνώρισα εδώ..(με όποιον τρόπο) σε όλους όσους διαβάζω και σε όσους με διάβασαν και άφησαν ένα μικρό κομματάκι τους σε αυτό το blog..
Χρόνια Πολλά!
Καλά Χριστούγεννα!
Ευτυχισμένο το Νέο έτος.. (πω-πω 2005..πως περνούν τα χρόνια!)
Με υγεία (πάνω από όλα..) με μπόλικα αγάπη, τρελή έμπνευση και υπέροχες, ευτυχισμένες στιγμές!
Μουτςςςςςς!!!!!!!!!!!!

Υ.Γ. Ας μου επιτραπεί να ευχαριστήσω τον Αρκούδο...(ελπίζω να θυμάται γιατί)!Ευχαριστώ!!

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΩΡΟ ΑΓΑΠΗΣ.."ΣΠΑΝΑΚΟΠΙΤΑ"

Πώς μπορεί μια σπανακόπιτα να είναι απόδειξη αγάπης??
Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ είχα μία λιγούρα. Ήθελα σπανακόπιτα! Μου "μύρισε", την είχα λαχταρίσει..και επειδή δεν είμαι έγκυος, δεν μου έδωσε κανείς σημασία..τουλάχιστον έτσι νόμιζα!
Το Σάββατο το πρωί, μόλις ξύπνησα, ο μπαμπακουλίνος μου είχε πάει ήδη στο φούρνο να εκπληρώσει τη βραδυνή μου επιθυμία. Η πράξη με συγκίνησε (δεν με έχει συνηθίσει σε τέτοια), αλλά η σπανακόπιτα..αποτυχία! Απαίσιο φύλλο με άνοστη γέμιση που κολυμπούσαν όλα στο λάδι! Δευτέρα απόγευμα η αδερφούλα μου έφερε ένα κομμάτι σπιτική (ένας συνάδελφός της είχε φέρει από τη μαμά του..). Εξαιρετική! Την Τρίτη το πρωί, δεύτερη προσπάθεια του daddy (από άλλο φούρνο αυτή τη φορά)..στριφτή! Νόμιστη! Και χθες το πρωί χτύπησε το κουδούνι, η θεία μου. Είχε άδεια και κατέβηκε για καφέ..με (ναι-ναι) σπανακόπιτα στο χέρι.."Άργησα, ελπίζω να μην σου έχει φύγει η λιγούρα.."!
Και ένα χαμόγελο ήρθε και κόλλησε..έτσι απ'τις τόσες σπανακόπιτες!
Βέβαια το σχόλιο όταν διηγήθηκα σε όλους πόσες σπανακόπιτες έφαγα από τότε που τη ζήτησα..
"Μην περιμένεις άλλα χριστουγεννιάτικα δώρα.." Γέλια..

DEL

Έγραφα τόση ώρα κάτι, αλλά το έσβησα. Ήταν μεσ'τη μαυρίλα και δεν αρμόζει μέρες που είναι (ούτε η διάθεσή μου βέβαια)! Απλά θα γράψω ότι ψάχνω να βρω το "χριστουγεννιάτικο πνεύμα" (?), να βρω έστω κάτι να νιώσω καλύτερα. Ως γυναίκα θα φτιάξω το μαλλί (αύριο έκλεισα ραντεβού) θα γίνω μια κούκλα και θα πάρω τα μικρά τα ξαδερφάκια μου (πάντα τα παιδιά φτιάχνουν το κέφι..) να πάμε μια βόλτα στην στολισμένη Αθήνα..δεν μπορεί..αν πάρω ένα σκουφάκι κόκκινο, κάνω και μια βόλτα στο Σύνταγμα (όχι..θα κρατηθώ.. ΔΕΝ θα φάω ζαχαρωτά και γλυκά!) κάπου θα το βρω το άτιμο!!

(Το μόνο που λίγο μου έφτιαξε το κέφι ήταν το μπαλκόνι του 3ου..όχι απλά γιορτινό..για γέλια!Αχ βρε κύριε Κώστα με την κόντρα σας με τους απέναντι!!)

ΟΝΕΙΡΑ..

Πάντα όταν έχει τέτοιο καιρό, βροχερό.. ονειρεύομαι ένα σπίτι με μεγάλες τζαμαρίες, τζάκι αναμμένο και μια ξύλινη κουνιστή πολυθρόνα...
..πουλιά μου ταξιδιάρικα!!

Να σου πω τη μοίρα σου..να σου πω το ριζικό σου!

Καθισμένη στο παγκάκι, μια γριά (γύφτισσα πρέπει να ήταν) κοιτούσε τους περαστικούς. Την κοίταξα και'γω καθώς περπατούσα και συναντήθηκαν τα βλέμματά μας. Μου χαμογέλασε..χαμόγελο που δεν μπορώ να χαρακτηρίσω..ούτε πονηρό,ούτε γλυκό, ούτε χαρούμενο..
"Να σου πω τη μοίρα σου??"
"Άσε..την ξέρω.." της απαντώ.
"Θέλω να στην πω..μη σε νοιάζει για λεφτά, ότι θες θα μου δώσεις"
Βγήκε η κυρά Κατίνα από μέσα μου και κάθησα δίπλα της. Πήρε στα χέρια της τα χέρια μου (και τα δύο) και άρχισε να κοιτάζει τις παλάμες, να αγγίζει όλες τις γραμμές τους λες και τις χαϊδευε..
"Μεγάλο πόνο έχεις περάσει, πολύ μεγάλο..από μικρό παιδί. Πολλές στεναχώριες, πολλές και μαζεμένες. Χωρισμούς από αγαπημένα πρόσωπα, όχι-όχι..θάνατοι ήταν, αλλά είναι πίσω σου. Σχεδόν όλα. Λίγα κακά θα σε βρουν από'δω και πέρα.
Δεν είσαι παντρεμένη, ήρθες κοντά αλλά δεν το'κανες. Θα το κάνεις όμως, στα 32 σου. Μην ψάχνεις ποιον.. δεν τον ξέρεις ακόμα, αλλά θα τον καταλάβεις αμέσως μόλις τον δεις. Θαλασσινός είναι..ή από νησί ή ναυτικός. Ευτυχισμένη οικογένεια, χωρίς πολλά προβλήματα. Και δύο παιδιά.
Λεφτά σου πέφτουν..όχι τυχερά, δουλειάς. Δεν αργούν πολύ, αλλά θα κουραστείς να τα βγάλεις.
Λίγα δάκρυα στο μέλλον..πολλές χαρές. Φτάνουν αυτά. Να με πιστέψεις. Θα με θυμηθείς όταν συμβούν."
Της έδωσα 5 ευρώ και σηκώθηκα. Δεν έλειπε τίποτα από την τσάντα μου..τσέκαρα.
Μου χαμογέλασε..γλυκά αυτή τη φορά.
"Καλή ζωή να έχεις.Είσαι καλός άνθρωπος..θα έχεις..θα με θυμηθείς"!

Βρε τη μοίρα μου...

Τηλέφωνο..

Τηλέφωνο 8.45 μ.μ.
- Έλα! Όλα καλά??
-Καλά, καλά!
- Τι θα κάνουμε σήμερα??
-Τίποτα..βαριέμαι κρυώνω και λέω να χουχουλιάσω στον καναπέ μου με κανένα D.V.D.
- Και εμείς βαριόμαστε και κρυώνουμε, γι'αυτό είπαμε να πάμε για κανένα ποτάκι...
Δεν γράφω την υπόλοιπη συνομιλία. Το point είναι ότι δεν έπαιρνε για απάντηση "όχι" και αναγκάζομαι τώρα να ξεκουβαλήσω, απ'την υπέροχη βραδιά που είχα στο μυαλό μου (ναι είναι υπέροχο το χουχούλιασμα ακόμα και αν είσαι μόνος!!).
Σε ερώτηση μου αφού βαριόμαστε όλοι, γιατί δεν κάθεται η καθεμία σπίτι της...η απάντηση είχε να κάνει με την ηλικία μου και με τον κύκλο γνωριμιών μου, ο οποίος πρέπει να διευρυνθεί (κατά αυτές πάντα..)!
Δηλαδή να αφήσω το χουχούλιασμά μου (την αγαπάω αυτή τη λέξη) και να πάω να πιω ποτό, να ακούσω μουσική (σε αυτό δεν έχω πρόβλημα) και να γνωρίσω το μισό (μπορεί και ολόκληρο) μπαρ (γιατί η Ε. είναι πολύ ωραία γυναίκα..)να πιω τον άμπακο, γιατί.."μας τα κεράσανε τα παιδιά..δεν κάνει" και να καταλήξω σπίτι, νυσταγμένη!!
Θα πάω..θα πάω γιατί το αρνούμαι συνέχεια και ήδη έχουν αρχίσει τα παράπονα!
Απλά θα προστεθεί στην ζωή μου ένα ακόμα βράδυ, από αυτά που εγώ αποκαλώ...χαζοξενύχτια!!
Ζεστάθηκε και το νερό...πάω για μπάνιο!!!

Του χρόνου πάλι.....

"Άντε βρε... του χρόνου πάλι"...
"Όλο έτσι λέμε..και περνάν τα χρόνια!!! Σε λίγο θα είμαστε με άσπρο μαλλί και χαμομήλι στο χέρι..και ακόμα θα περιμένουμε να περάσουν στις επόμενες φάσεις."
"Κάλλιο αργά παρά ποτέ..."

Μήπως ν'αρχίσω να παρακολουθώ .... γκόλφ???

So Ladies..

Some friends were sitting at the bar talking about their professions..
The first guy says: "I am a Y.U.P.P.I.E. you know..
Young Urban Professional Peaceful Intelligent Ecologist"
The second guy says: "I am a D.I.N.K. you know..
Double Income No Kids"
The third guy says: " I am a R.U.B. you know..
Rich Urban Biker"
They turn to the woman and ask her: "What are you?"
She replies: "I am a W.I.F.E. you know..
Wash Iron Fetch Etc"
A second girl answers their question before they even ask it..
"I am a B.I.T.C.H. you know...
Babe In Total Control of Herself"....

So ladies next time someone calls you a "BITCH" just smile and say "thank you"!!!

Αυτές οι μέρες..

Υπάρχουν μέρες που φαίνονται απ'το πρωί!
Που ξυπνάς λες και όλο το βράδυ κάποιος σου ψιθύριζε στο αυτί όλα τα προβλήματά σου , όλες τις στεναχώριες, τις ανασφάλειες και τους φόβους σου..
Συνέβη! Ξύπνησα με πολύ άσχημη διάθεση και με όλες τις θετικές σκέψεις ακόμα κοιμισμένες..
Ξύπνησα και μου έφταιγαν όλοι και όλα! Απ'το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο..
Όλη μέρα χάλια και να σπάω και τα νεύρα των άλλων..
Κατέληξα το βράδυ στον καναπέ της Ελένης να κλαίω με μαύρο δάκρυ!
Μεγάλη η αγκαλιά της Ελένης! Βάλσαμο και τα λόγια της!
Μετά από φαγητό και μερικά ποτά γύρισα σπίτι. Ύπνος. Σκέτος χωρίς ψίθυρους..
Το κλάμα με βοηθάει..με ξαλαφρώνει, με ηρεμεί...το ίδιο και η Ελένη!!

ΦΙΛΟΣ..(??)

Χθες το βράδυ είχα πάει στο σπίτι ενός "φίλου"! Και εξηγώ: Ένας νεαρός..(στην ηλικία μου), ελεύθερος , πολύ ωραίο παιδί ομολογώ και τον γνωρίζω περίπου 4 χρόνια! Είχαμε γνωριστεί σε εργασιακό περιβάλλον. Συνεργαζόμασταν στη δουλειά, αλλά η σχέση μας δεν σταμάταγε εκεί (όχι δεν τον είχα ποτέ ως σχέση, ως γκόμενο, ως...οτιδήποτε άλλο!)..πηγαίναμε για καφέ (με παρέα ή χωρίς), σινεμά, για ποτά... Όταν τελείωσε η επαγγελματική μας συνεργασία, καθημερινή επαφή δεν είχαμε, αλλά δεν χαθήκαμε κιόλας. Ακόμα τον βλέπω, τηλεφωνιόμαστε, στέλνουμε χαζά μηνυματάκια, πάμε ακόμα σινεμά, πάω σπίτι του για DVD..απλά πράγματα, απλή παρεούλα..απλά περνάμε καλά μαζί! Δεν έχω χρειαστεί τον ώμο του για δάκρυα, ούτε αυτός..αλλά από γκρίνιες και κους-κους για τους εκάστοτε "γκόμενους/ες" (άσχημη λέξη το ξέρω..έμφαση δίνω) μια χαρά!! Επειδή δεν έχει δοκιμαστεί στα δύσκολα δεν μπορώ να τον αποκαλώ φίλο??
Γιατί τα γράφω τώρα αυτά..
Απ'την άλλη μια φίλη, η Άντζυ (αυτή είναι κολλητή,"δοκιμασμένη"!) επιμένει στην άποψη ότι δεν υπάρχει τέτοια φιλία. Ότι ο "φίλος" θα εκδηλώσει, ντε και καλά, κάποια στιγμή ερωτικό ενδιαφέρον! Ότι περιμένει να του δοθεί η ευκαιρία για να..προχωρήσει!Άκουσον-άκουσον..
Δηλαδή τί γίνεται?? Κάθε φορά που γνωρίζει ένας άντρας μια γυναίκα, πρέπει να υπάρξει σεξουαλική έλξη?? Δηλαδή όλοι οι γνωστοί και φίλοι μου, αρσενικά, το μόνο που κάνουν είναι να περιμένουν να με ρίξουν στο κρεβάτι??
Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να το δω έτσι! Ότι περνάει από το μυαλό κάτι "πονηρό"..το καταλαβαίνω και το πιστεύω (έχει περάσει και από το δικό μου, έχει περάσει και έχει φύγει όπως ήρθε..), αλλά αυτό απορρίπτει μια φιλική σχέση?
Το κακό είναι ότι η αγαπημένη μου κατά τα άλλα Άντζυ, με έβαλε σε σκέψεις!Και 'γω δεν μπορώ να κρύβομαι. Φαίνομαι. Και μέχρι να το ξεκαθαρίσω θα είμαι κάπως..Θα ψάχνω να βρω κάτι να καταλάβω..
Υπάρχει κάτι να καταλαβω??? Χρειάζεται να ξεκαθαριστεί κάτι?? Μήπως είμαι υπερβολικά...αφελής??

Καλό μήνα να έχουμε...βρε!!

Αναζήτηση χαράς....

Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που απλά σου βγάζουν κάτι, κάτι που σε προκαλεί να ανοίξεις την καρδιά σου και να πεις τον πόνο σου. Ένας από αυτούς είμαι και εγώ..Δεν ξέρω αν φταίω εγώ, η συμπεριφορά μου, τα μάτια μου,τα αυτιά μου, ο ώμος μου (ο δεξιός κυρίως είναι καλός για δάκρυα..), οι εμπειρίες μου, ο τρόπος που τους αντιμετωπίζω..δεν ξέρω. Πάντως οι περισσότεροι, φίλοι - γνωστοί-οικογένεια, μου λένε τον πόνο τους. Πόνο,παράπονα, ανασφάλειες, προβληματισμούς..όλα.. Ακούω..ξέρω να ακούω, αυτό μου λένε όλοι..Ακούω εντάξει, απλά θέλω να ακούσω και άλλα..Χαρούμενα!Το θέμα είναι ότι έχει περάσει κάμποσος καιρός που έχω ν'ακούσω κάποιον να μου λέει για τη χαρά του. Και πραγματικά χαίρομαι με τις χαρές των άλλων. Ιδίως με χαρά ανθρώπων που συμπαθώ, εκτιμώ και αγαπώ!
Μήπως τελικά υπάρχει περισσότερος "πόνος" (όχι τόσο με την δραματική έννοια..) στις ζωές μας από χαρές??? Ή απλά μόνο τα δυσάρεστα είναι για να μοιράζονται?? Μήπως αυτά που πονάνε, τα προβάλουμε παραπάνω απ'όσο πρέπει προς τα έξω?? Μήπως αυτά τραβάνε την προσοχή των άλλων?? Μήπως δεν χαιρόμαστε πια με τα απλά, καθημερινά πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας?Μήπως έχουμε ξεχάσει να χαιρόμαστε?? Μήπως έπρεπε να γίνω ψυχολόγος?? Μήπως....ουφ..σταματάω με τα μήπως!
"Φίλος είναι αυτός που θα χαρεί πραγματικά με τη χαρά σου....αυτό είναι το πιο δύσκολο", έλεγε ένας παλιός καλός φίλος (απωθημένο, ήθελα να το γράψω!!)!

Έχετε κάτι χαρούμενο που σας έχει συμβεί να το μοιραστείτε μαζί μου???

Αυτό το ροζ μου έχει σπάσει τα νεύρα......

Ναι για το blog μου μιλάω....και όχι ότι μου σπάει τα νεύρα γενικά (το έχω ακόμα δεν το έχω..??) σήμερα μόνο! Λοιπόν απλά για το προηγούμενο post τα comments σε αυτό παρακαλώ (όχι ότι περιμένω να το σχολιάσετε..απλά μου ζητήθηκε και είδα και ένα τώρα και δεν μπορώ να το διαβάσω..γι'αυτό και το σπάσιμο νεύρων..)! Ελπίζω από εδώ να μπορείτε...
Άντε και καλή εβδομάδα..χωρίς νεύρα παρακαλώ..(παρακαλώ όποιον χρειάζεται να παρακαλέσω γιατί δεν με μπορώ με νεύρα!!!)

The reason..

'Αλλαξαν λίγο οι ρυθμοί της ζωής μου την τελευταία εβδομάδα (γι'αυτό και η απουσία)! Άρχισα να κατεβαίνω και αρκετά συχνά στο κέντρο με τρένο! Είμαι λοιπόν μεσ'το τρένο, βυθισμένη στις δικές μου σκέψεις, όπως κάνουν οι περισσότεροι και περιμένω υπομονετικά να φτάσω Ομόνοια! Σε μια στάση μπαίνει μέσα ένας νεαρός (γύρω στα 22) μιλώντας στο κινητό. Αναγκαστικά (αφού στάθηκε δίπλα μου) άκουσα όλη τη συνομιλία που είχε, η οποία δεν του ήταν και τόσο ευχάριστη (είχε πάρει μια κλήση λόγω ταχύτητας όταν ήταν διακοπές στην Κρήτη και τον έψαχναν..)!Αφού κλείνει το κινητό, μουρμουρίζει κάτι (κάτι σαν βρισιά) φτάνουν στα αυτιά μου.. στίχοι από ένα τραγούδι (The reason-Hoobastank, που είναι και πολύ αγαπημένο)! Φέρνω στο μυαλό μου την εικόνα του νεαρού, με ακουστικά στα αυτιά, να έχει ξεχαστεί ότι υπάρχει κόσμος τριγύρω, να είναι συνεπαρμένος από το τραγούδι και απλά..να τραγουδά δυνατά! Γύρισα και εγώ να τον κοιτάξω (καθόλου ενοχλημένη..είχε πολύ ωραία φωνή!) και..σάστισα. Δεν φορούσε ακουστικά, δεν άκουγε τίποτα! Απλά είχε γύρει το κεφάλι στο τζάμι, είχε βυθιστεί και αυτός στα.."δικά" του και απλά..τραγουδούσε!!Τραγουδούσε δυνατά.. Του χαμογέλασα! Μου ανταπόδωσε το χαμόγελο, χωρίς να διακόψει το τραγούδι του και μου έκλεισε το μάτι!
Μου έφτιαξε τη μέρα..έτσι απλά με μερικούς στίχους, στη βαρετή διαδρομή ενός τρένου!
Να'σαι καλά αγόρι μου και πάντα έτσι.. Αυθόρμητος!

Αντρική βραδιά...

Μπήκα σπίτι και μου μύρισε ζέστη..(μπορείς να μυρίσεις τη ζέστη?? Λέμε τώρα..)
Καλοριφέρ, χαλιά.. Κόζικα! Θα βάλω λοιπόν τη μάλλινη ζακετούλα μου, τις μάλλινες πολύχρωμες καλτσούλες μου (αυτές με τα δαχτυλάκια..) και έτοιμη!! Θα χουχουλιάσω στον καναπέ περιμένοντας το έτερον μου ήμισυ ("κρύο - κρύο καιρός για δύο" δε λένε??), την αδερφή μου εννοώ (όχι..δεν έφυγε ακόμα!) να περάσουμε μια απ'τις "αντρικές" βραδιές μας!!Βραδιά μπάλας..
Φαγητό απ'εξω (πίτσα ή σουβλάκια, τα υπόλοιπα έχουν απορριφθεί για πρακτικούς λόγους!) αλκοόλ (καλά μπορεί και κόκα δεν ξέρω..) τα απαραίτητα γούρια μας (καπέλο Εθνικής, κομπολογάκια και σημαιούλες) (πώς νομίζατε ότι πήραμε το ευρωπαϊκό??) πολλά τσιγάρα και ναι το παραδέχομαι και δημοσίως..επιτρέπονται βρισιές και ρεψίματα (oupsssss!!!sorry!!)!
Ας πάρουμε λοιπόν την πολυπόθητη νίκη, όπως έκαναν οι αξιολογότατοι νέοι μας εχθές..

ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ!!!

(Το ξέρω ότι η εισαγωγή είναι άσχετη...έτσι μου'ρθε..μπαααααα!!)

Παραμύθι...

"Sembrava un gioco divertente, una girandola di parole..ben dette, ben fatte, una delisiosa partita a scacchi! Ora il gioco e direntato reale, ora lo guardalo in fondo ai tuoi splenidi occhi d'ametida tagliati in due dolci mandorle............................................................................................
Grazie d'esidere sempre o dolce musa, guiderai i miei passi...."

Spero di poterci rivedere un giorno prenderci un buon caffe..li manco caro amico!!

Comments!

Να γράψω και κάτι άλλο τώρα που έκανα μια "μπλογκοβόλτα"!
Το ότι δεν γράφω σχόλια δεν σημαίνει ότι δεν διαβάζω..
Αχχχχ το έγραψα και ξαλάφρωσα!!

New post....

Ομολογώ ότι δεν έχω την ευχέρεια να ανοίγω συχνά τον υπολογιστή μου... οπότε κάθε φορά που μου έρχεται κάτι που θα ήθελα να γράψω εδώ μέσα, αρπάζω χαρτί και μολύβι..και γράφω...
Πόσα έχω γράψει... για γέλια και για κλάμματα, στις μαύρες μου και στις χαρές μου και τώρα είμαι εδώ μπροστά του και... κενό!! Τίποτα βρε παιδί μου..τίποτα!
Δεν θα μπορούσα να αντιγράψω κάτι απ'όλα αυτά, δεν με εκφράζει την συγκεκριμένη στιγμή!
Η συγκεκριμένη στιγμή απλή, χωρίς σκέψεις με ένα καφεδάκι και μουσικούλα στο ραδιόφωνο!
Και αφού δεν γράφω...θα διαβάσω, θα διαβάσω τί καινούργιο έχει γραφτεί στα αγαπημένα μου blog!!
Άντε..καλή εβδομάδα να έχουμε!!

Περπατώντας..

Βγήκα απ'το σπίτι σήμερα το πρωί, με το κλειδί του αυτοκινήτου μου στο χέρι. Βρήκα που το είχα παρκάρει και στάθηκα μπροστά του. Πρέπει να πέρασε κανά λεπτό, απ'τη μια κοιτώντάς το και απ'την άλλη κοιτώντας το δρόμο, τον έρημο δρόμο. Σε αυτό το λεπτό το μυαλουδάκι μου έτρεξε σε μια συζήτηση που είχα, σχετικά πρόσφατα, στην οποία παραδέχτηκα το πόσο πολύ φοβάμαι να περπατάω μόνη (όλες τις ώρες όχι μόνο βράδυ..μου έχουν τύχει πολλά..άλλο κεφάλαιο..μεγάλο..)Και το αποφάσισα "Θα πάω περπατώντας" και πήγα!
Στην αρχή "λίγο" φοβισμένη, με το κινητό στο χέρι δια παν ενδεχόμενο. Έκανα τις δουλειές μου..μετά πήρα θάρρος. Εκτός από τις δουλειές έκανα και μια μεγάλη βόλτα! Είναι ωραίο να περπατάς και να το απολαμβάνεις. Να μην παρασύρεσαι από τον ρυθμό των άλλων..των βιαστικών. Να περπατάς και να ρουφάς το κάθετί γύρω σου. Από τις παρεές μαθητών που έχουν κάνει κοπάνα απ'το σχολείο, με τα δυνατά γέλια τους και τα πειράγματά τους, τις ηλικιωμένες κυρίες που γκρινιάζουν μόνες για τα πλακόστρωτα του Αμαρουσίου (που δίκιο έχουν..)μέχρι το πράσινο που υπάρχει στο Μαρούσι (μμ..ειρωνίες!).
Και "τσουπ" χαμόγελο στο πρόσωπό μου καθώς περπατώ..
Δεν ξέρω πότε θα βρω πάλι το θάρρος..ελπίζω σύντομα!
Γιατί τελικά, κάτω από τον φόβο, ήταν ένας άκρως απολαυστικός περίπατος!

Υ.Γ. Ας σταματήσουν ορισμένες γυναίκες να φορούν κάπρι με ανοιχτά παπούτσια και με κοιλίτσες έξω..
Haallooooooooooo ήρθε ο χειμώωναααας (καλά..καλά..."σχεδόν")!!

Ευχαριστώ..

Μου αρέσουν πολύ οι άνθρωποι που μπορούν να σου πουν κάτι διαφορετικό..Που με τον τρόπο που μιλάνε σε κάνουν να βλέπεις τα "πράγματα" από άλλη όψη..Που σε προβληματίζουν..που σου ανοίγουν το μυαλό λίιιιιιιιγο περισσότερο..Που δεν φοβούνται να πουν αλήθειες!!
Χθες βράδυ γνώρισα έναν τέτοιο άνθρωπο! Και νόμιζα ότι τώρα πια, στην εποχή μας, δεν υπάρχουν..όχι-όχι δεν υπάρχουν, μάλλον δεν ασχολείται κανείς!
Και ναι πήρα ένα μικρό "λιθαράκι" για να γίνει η occhiata λίιιιιγο καλύτερη!

Ευχαριστώ για τον καφέ και την παρέα, που ίσως να ξέχασα να το πω, αλλά σίγουρα το αισθάνθηκα..

Υ.Γ. (Άσχετο) ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΣ!!! (και όποιος κατάλαβε κατάλαβε..)

Αχ μικρή μου..!!

Νομίζω ότι δεν θα είχα απολαύσει τόσο πολύ τις χαρές μου,
αν δεν είχα γευτεί τόσο έντονα τις στεναχώριες μου!!
Όχι μικρή μου, δεν μετανιώνω και δεν πάω πουθενά..
Θέλω να συνεχίσω να "χαίρομαι"...!!!

Batchelor.....

Ευτυχώς δεν άκουσα γκρίνιες....ήταν όλα υπέροχα!!
Ξεκινήσαμε από τα πιο παραδοσιακά, συνεχίσαμε με ότι χειρότερο υπάρχει στο λεκανοπέδιο.. και καταλήξαμε στα πιο χλυδάτα...
Η ανατροφή μου δεν μου επιτρέπει την αναφορά σε λεπτομέρειες.....
Να ευτυχήσεις ξαδερφούλα μου!!!

Γυναικεία....bachelor!!!

Και βέβαια το κάνουν και οι γυναίκες..ήρθε η "μόδα" και στην Ελλαδίτσα μας!! Όχι μόνο μόδα..must πλέον..
-Δεν θα κάνεις bachelor???? είπαν στην ξαδέρφη μου η οποία παντρεύεται το Σάββατο!! Και φυσικά τρέχει η κακομοίρα η occhiata να βγάλει πρόγραμμα για 14 (ναι ναι τόσες..) τρελές γυναίκες, άλλες παντρεμένες, άλλες μόνες, άλλες δεσμευμένες, άλλες ξενέρωτες (απ' όλα θα έχει ο μπαξές!) να κάνουμε το "bachelor"!
Και εντάξει... τα αρχικά εύκολα.. Φαγητό!! 14 τρελές να τρώνε όλες μαζί.. το μετά επίσης εύκολο..
κάπου για χορό..ελληνάδικο, γιατί οι 14 (και εγώ μέσα) θέλουν να χορέψουν! Και όχι μόνο να χορέψουν..να τα σπάσουν!!(εγώ βέβαια θα τις πάω σε ρεμπετάδικο..)! Και το κλείσιμο της βραδιάς εύκολο... Πρωινό (ναι πρωινό γιατί οι παντρεμένες ιδίως έχουν να δουν το ξημέρωμα έτσι κάτι αιώνες..το ζητήσανε δεν φταίω!)σε ένα καλό ξενοδοχείο με μπουφέ και κυριλέ πράγματα (γιατί είμαστε και ψώνια...)Μου ξεφεύγουν όμως κάτι λίγες ώρες...τις οποίες μου ζητούν να τις καλύψω με αντρικό ... ξεβράκωμα!Πώς μπορείς να διασκεδάσεις με κάτι τέτοιο?? Δεν λέω κάποιο ενδιαφέρον θα έχει (εμπειρίες..) αλλά...???
Είμαστε εμείς οι γυναίκες για τέτοια πράγματα?? Τα θέλουμε?? Και αν ναι..γιατί έχουν κλείσει όλα σχεδόν τα στριπτητζάδικα με το ladies να τα χαρακτηρίζει (γιατί κάναμε και την έρευνά μας..)!!
Δεν ξέρω τελικά τί θα κάνω..(και θα φάω και κατσάδιασμα από 13 τρελές..)!
Τις εμπειρίες μου ελπίζω να είμαι καλά να τις αποτυπώσω εδώ!!!
Πείτε πάντως (αν αξιωθεί κανείς να διαβάσει..) ιδέες έχω λίγο χρόνο ακόμα...πείτε..πείτε...γράψτε...

Γιατί???

..Και καθώς έγραφα τα comments μου σε προηγούμενο θέμα..αναρωτήθηκα??
Γιατί??
Γιατί όλοι εμείς που γράφουμε σε blog..γράφουμε??
Για να μας διαβάζουν? Καλά..ψώνια είμαστε λίγο πολύ όλοι!! Καταθέσεις ψυχής έγραψα! Τόσο εύκολα καταθέτω ψυχή?? Σε κοινή θέα κιόλας?? Αν δεν ήθελα να με διαβάζουνε θα έγραφα ημερολόγιο..θα κρατούσα στο word κάποιο έστω..κάτι άλλο θα έκανα τέλος πάντων.. και καλά εγώ γράφω... Γιατί οι άλλοι με διαβάζουν και γιατί εγώ διαβάζω τους άλλους?? Λέτε όλοι να κρύβουμε μια "Τατιάνα" μέσα μας (αν θέλετε Χριστίνα..διαλέξτε..)??
Αυτό που ξέρω είναι ότι για όποιο λόγο και να συμβαίνει εμένα μου αρέσει.. Μου αρέσει να ακούω γνώμες ανθρώπων γι'αυτά που γράφω, να διαβάζω ιστορίες και να λέω κοίτα να δεις συμβαίνει και σε άλλους.. μου αρέσει πολύ να διαβάζω κάτι που με προβληματίζει και με κάνει να ψάχνομαι... να γελάω..να απορρίπτω.. ΟΛΑ!!
Λέτε να θέλω ψυχολόγο?? Μπα ... προβληματισμός είναι θα περάσει!!

Θα μου φύγει.....

Ζω σ'ένα (μικρό σχετικά θα έλεγα..) διαμέρισμα στο Μαρούσι.. από τότε που γεννήθηκα.. δεν έχω μετακομίσει ποτέ.. Ζω μαζί με τον πατέρα μου (την μητέρα μου την έχω χάσει πριν 11 χρόνια..) και την αδερφή μου! Με την αδερφή μου στο ίδιο δωμάτιο κιόλας.. Γαϊδούρες ολόκληρες και στο ίδιο δωμάτιο ακόμα!!
Πάντα έχουμε τους τσακωμούς μας.. τις διαφωνίες μας.. τις γκρίνιες μας..τις μαύρες μας..τις άσπρες μας..απ'όλα!!!
Και πρόσφατα μου ανακοίνωσε ότι ... θα μου φύγει.. Ότι ήρθε ο καιρός που πρέπει (θέλει καλύτερα..) να ζήσει μόνη της..
Στην αρχή χάρηκα..πέταξα από την χαρά μου δηλαδή.. δικό μου δωμάτιο..(παιδικό όνειρο..) δικές μου ντουλάπες..χώρος..χώρος όλος δικός μου!! Μουσική όποτε θέλω, τηλεόραση όποτε θέλω, ύπνο όποτε θέλω, διάβασμα όποτε θέλω!!
Και μετά.. μετά σκέφτηκα όλες εκείνες τις στιγμές που θα χάσουμε.. τα ατελείωτα βράδια με την ατελείωτη πάρλα με τα ατελείωτα γέλια και ο μπαμπάς να φωνάζει γιατί ακόμα δεν έχουμε κοιμηθεί.. Τις υστερίες που της πατάω όποτε βγαίνω ραντεβού και δεν ξέρω τί να φορέσω, τις στυλιστικές συμβουλές από την μεγαλύτερή μου αδερφούλα, τα κυριακάτικα πρωινά με το καφεδάκι μας, τις όμορφες βραδιές στην βεράντα..
Θα μου φύγει...Θα μου λείψει..
Το ξέρω ότι απλά θα αλλάξει λίγο ο τρόπος ζωής μας..μπορεί να γίνει και καλύτερος... απλά..
Θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς εσένα στο ίδιο σπίτι..
Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς εσένα...
Σ'αγαπάω πολύ και θα μου λείψεις...
Λες να χρειάζομαι ψυχολόγο??
Μπα .... μέρα με τις μαύρες μου είναι...θα περάσει!!!!

"HAPPY" ..(όντως) BIRTHDAY!!

Να'μαι πάλι....
Πίσω στην Αθήνα!! Και δυστυχώς εδώ δεν έχω την πολυτέλεια του υπολογιστή (μόνο Laptop και αυτό μια στις τόσες..) και δυστυχώς ούτε τον χρόνο να απολαμβάνω την ησυχία και την έμπνευση να γράφω, αλλά και να διαβάζω διάφορες..."ομορφιές"!!
Το υπόσχομαι όμως στον εαυτό μου κάθε φορά που θα νιώθω ότι χρειάζομαι να γράψω (ή να διαβάσω) θα βρίσκω τον τρόπο..
Είχα γενέθλια χθες (12/10/??) (ζυγουδάκι..) να με χαίρονται όσοι πραγματικά με αγαπούν και με νοιάζονται...
Πάει και άλλος ένας χρόνος πίσω μου...
ΑΛΛΑ...
Είμαι ευχαριστημένη από μένα... Γύρισα και κοίταξα τον χρόνο που άφησα πίσω μου και πραγματικά.. χαμογέλασα!! Ήταν ένας υπέροχος, εποικοδομητικός χρόνος!!
Άντε και στον επόμενο.. Να'μαι καλά, να πω τα ίδια και του χρόνου!!

(Τελικά όσα χρόνια κι αν περάσουν, το παιδί που όλοι κρύβουμε μέσα μας δεν φεύγει ποτέ...και αλήθεια είναι ότι καλύτερο να το αφήνουμε πού και πού να βγαίνει στην επιφάνεια... )!!

Θα βρεθούνε??????

Θα βρεθούνε..θα βρεθούνε λέει ο "Αρκούδος"...
Ποιοι?? Όλοι αυτοί που ψάχνονται μεταξύ τους..(και εγώ μέσα..)
Είμαι και εγώ μια κοπέλα..γλυκούλα θα έλεγα..καλός άνθρωπος..από καλή οικογένεια..με τα γαλλικά και το πιάνο μου..(τρόπος του λέγειν..έτσι??) τέλος πάντων..νορμάλ!!
Όλοι όσοι με γνωρίζουν με ρωτούν το ίδιο.."Πώς και ελεύθερη??" (ψάχνουν να βρουν κουσούρι..) Αυτό ρωτάω και εγώ μερικές φορές..Πώς και είμαι ελεύθερη..Δεν είναι ότι δεν θέλω..να δεσμευτώ..(όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν..) ούτε ότι είμαι πολύ ανεξάρτητη..(όπως επίσης πολλοί μου έχουν πει..) απλά θέλω να δεσμευτώ με ουσία, με νόημα..όχι απλά για να σταματήσουν όλοι να ρωτούν!!
Αυτό που λένε οι περισσότερες γυναίκες.."Οι άντρες δεν υπάρχουν πια..." (όχι δεν αναφέρομαι στο τραγούδι..) δεν το πιστεύω.. Υπάρχουν και παραυπάρχουν.. Πού?? Παντού.. Μια βόλτα έξω να κάνεις..θα τους βρεις μπροστά σου.. στο αμάξι τους, στη δουλειά τους, στο μπαρ με τους φίλους τους, με τις γυναίκες τους (όχι..δεν ψάχνουμε τέτοιους..) παντού!! Το θέμα είναι τι θα κάνεις άμα τους βρεις..και δεν αναφέρομαι μόνο στον ευρύτερο κοινωνικό κύκλο γιατί εκεί τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα...αν χάσεις μια ευκαιρία..θα έχεις άλλη..κι άλλη..κι άλλη.. Αν δεν υπάρχει τίποτα στον κύκλο σου τί γίνεται..???
Και ναι το ομολογώ...και εγώ φοβάμαι να πλησιάσω..και εγώ φοβάμαι να μιλήσω..να παραδεχτώ ότι κάποιος με ενδιαφέρει..όλα τα φοβάμαι..Αλλά (ναι θα το παραδεχτώ και αυτό..) και έχω πλησιάσει..και έχω μιλήσει....και από όλα!!(ναι..ναι..έχω φάει χυλόπιτα..ες!!)
Εγώ έχω τολμήσει..και τι???
Ναι είναι γεγονός..έχω παρεξηγηθεί!! Γιατί?? Κακό είναι?? Όχι απλά ακόμα δεν έχω (ούτε πρόκειται..φυσικά ποτέ , έχω σταματήσει να το ψάχνω..) καταλάβει τον τρόπο που σκέφτεται το κατά τα άλλα γλυκύτατο και πανέμορφο και άκρως..απαραίτητο..αντίθετο φύλλο!!
Επανέρχομαι...με παρεξήγησαν..με πήραν για..εύκολη να το πω?ελαφρόμυαλη να το πω?υπερβολικά δυναμική?? "Λυσσάρα"?? Δεν ξέρω!(και δεν αναφέρω το θέμα παρεξήγησης και σεξ..γιατί θα γράφω πολύ ώρα.. Αλήθεια πάντως αναρωτιέμαι..)
'Οταν δεν έχω τολμήσει.. απλά τίποτα..ακόμα αναρωτιέμαι!Αναρωτιέμαι τι θα είχε γίνει αν έκανα κάποια κίνηση.Αναρωτιέμαι όμως γιατί δεν έκανε και ο άλλος κάποια κίνηση..(μήπως φταίω και εγώ κάπου??)
Και ρωτάω κάθε φορά..να τολμήσω εγώ?? Και γιατί να μην περιμένω να τολμήσει ο άλλος?? Να δω..να καταλάβω..ενδιαφέρεται ή απλά θαυμάζει?? Και αφού όλα αυτά περνάνε στο μυαλό..μετά καταλαβαίνω ότι και οι ... υπόλοιποι κάπως έτσι πρέπει να σκέφτονται..να φοβούνται και αυτοί..
Και αν εμείς..(τα θηλυκά που τόσο αγαπάτε..) φοβόμαστε μία .. εσείς (τα αρσενικά που τόσο αγαπάμε..) φοβάστε δεκαπέντε.. Όπως και να το κάνουμε ο αντρικός εγωισμός είναι μεγαλύτερος σε τέτοια θέματα!
Και καταλήγω..ότι κάπως έτσι είμαστε όλοι..με τον φόβο..με τις σκέψεις..με τους προβληματισμούς μας..
Θα βρεθούμε...(που λέει και ο Αρκούδος..) Απλά εύχομαι..κάποια στιγμή ���������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������

Φθινοπωρινή μελαγχολία..

Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός...
Ούτε που κατάλαβα πόσο καιρό είμαι εδώ... (και γκρίνιαζα κιόλας..)
Και τώρα.. τώρα ήρθε η...φθινοπωρινή μελαγχολία..Κοντεύει να τελειώσει ο Σεπτέμβρης και δυστυχώς έχουν ήδη τελειώσει οι "δικαιολογίες" μου για να μείνω λίιιιιιιιγο ακόμα!
Τα μαζεύω λοιπόν..τα μαζεύω με μια διάθεση σαν τη συννεφιά που έχει εδώ κάποιες στιγμούλες (που ίσως βοηθάει και λίγο..)για να γυρίσω πίσω στη μεγαλούπολη..
Ένας καλός φίλος το λέει απλά.."Η ομορφιά και η ασχήμια..τόσο απλό είναι".
Μια πανέμορφη βραδιά, καθόμουν με έναν φίλο για ποτάκι ... σπίτι..ήσυχα..και ξαφνικά (ναι τα ξαφνικά είναι τα πιο ωραία..) σηκωνόμαστε και..παίρνουμε τα βουνά! Σ'ένα καταπληκτικό εκκλησάκι χτισμένο πάνω σε έναν λόφο, με υπέροχη θέα.. Ομορφιά!
Μετά κατεβήκαμε στην παραλία, βρήκαμε κάτι πρόχειρο στο αμάξι και στρώσαμε για να κάτσουμε, το ποτάκι μας, τη μουσικούλα μας...Ομορφιά! Ένας ουρανός γεμάτος.. αστέρια, μια θάλασσα ήρεμη, τόσο όσο να την ακούς και να την μυρίζεις..Ομορφιά!..Και μετά, το φεγγάρι!Όχι δεν ήταν πανσέληνος..ήταν στα μισά του..αλλά τόσο φως..Ομορφιά! Από τις μαγικές βραδιές και τα μαγικά τοπία, που δεν χρειάζεται τίποτε άλλο για να σχηματιστεί στα χείλη ένα μεγάλο χαμόγελο και στην καρδιά μια γαλήνη και .. Ομορφιά!
Τελειώνω λοιπόν και εγώ τις "υποτιθέμενες" διακοπές μου...και γυρνάω στην "ασχήμια"!
Αλλά με τόση "ομορφιά" μέσα μου..που πιστεύω να φτάνει μέχρι να επιστρέψω..
Υ.Γ. Ευχαριστώ βρε ...φιλενάδε για την "ομορφιά"!!

Άνθρωποι...

Όταν ήρθα εδώ που είμαι... (μπορώ να το κρατήσω για μένα έτσι??) ήμουν τελείως μα τελείως αρνητική με το όλο σκηνικό του ιντερνετ...(εκτός τόπου και χρόνου θα μου πείτε.. πείτε το..)!!
Αφού λοιπόν το χρησιμοποιήσα αρκετά στη δουλειά μου, έκανα διαφήμιση της επιχείρησης και είδα ότι υπάρχει ανταπόκριση, είπα να προχωρήσω λίγο πιο πέρα..(με την παρότρυνση μιας φίλης να πω την αλήθεια μου..)!
Μπήκα σε chat room.. ναι ναι κυρίες και κύριοι, ποιος εγώ..εγώ που τελικά λούζομαι όλα αυτά που πριν από λίγους μήνες κοροϊδευα..και γιατί τα κοροϊδευα??
Γιατί πολύ απλά πίστευα ότι όλοι "αυτοί" είναι είτε ..αργόσχολοι, είτε μόνοι τους, είτε άνθρωποι χωρίς θάρρος και θράσσος να βγουν στην πραγματική ζωή, να την βουτήξουν από τα μαλλιά και να την..ζήσουν! Έτσι έλεγα και στη φίλη μου..."Δεν έχεις άλλη δουλειά να κάνεις??" ... (την απάντηση φυσικά δεν σας την γράφω, γιατί απλά βρίζει πολύ και νομίζω ότι δεν θα ήταν "πρέπον"!!
Ώσπου έκανα και εγώ το enter.. και μαγικά ανακάλυψα... πολλά!!
Ότι υπάρχουν άνθρωποι που αξίζουν.. Ναι βέβαια γνώρισα και αργόσχολους χωρίς να έχουν να μου πουν τίποτε απολύτως, γνώρισα ανθρώπους που απλά έψαχναν τρόπο .. για (ας το πω έτσι) κοκό..
Αλλά ένιωσα πράγματα... απίστευτο..
Άνθρωποι που δεν ήξερα, που δεν με ήξεραν, που δεν με είχαν δει (γιατί είμαι και γλυκούλα..) που δεν τους είχα δει.. με έκαναν να κλάψω, να γελάσω, να προβληματιστώ, να αναρωτηθώ..να ζήσω κάτι διαφορετικό..
(φυσικά και τους έκανα και εγώ να κλάψουν και να γελάσουν...και ότι προβλημάτισα πολλούς από αυτούς..ναι ναι είναι γεγονός..)
Να θέλω να μιλήσω και να υπάρχει "πάντα" κάποιος εκεί να ακούσει.. (πιο σωστά να διαβάσει..) (και το αντίστροφο έτσι... είμαι καλό παιδί.. ξέρω να ακούω..και μπορώ να πω καλύτερα από το να μιλάω..)!
Γιατί μη μου πείτε ότι είχατε πάντα κάποιον να είναι εκεί να ακούσει.. δεν θα το πιστέψω.. Πόσες φορές δεν σας έχει τύχει να χρειάζεστε έναν ώμο.. και απλά ή να μην είναι διαθέσιμος εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή, ή απλά ο ώμος να ήταν .... fake (τεχνητό χέρι??)
Εμένα πάντως μου έχει συμβεί..
Τώρα πήγα ακόμα πιο πέρα... ήρθα εδώ... και με (λιγότερη) έκπληξη ανακαλύπτω ότι ακόμα υπάρχουν... και όχι μόνο υπάρχουν... διαβάζουν αυτά που εσύ γράφεις.. που μερικές φορές δεν έχουν καν νόημα (ναι ναι.. για μένα που τα γράφω έχουν, για σας που τα διαβάζετε λέω.. τι μου φταίτε?? Τίποτα.. άμα δεν θέλετε μην τα διαβάζετε.. χιχιχι)
Σας ευχαριστώ για την ύπαρξη σας.. ευχαριστώ για τα σχόλιά σας και για το warm καλωσόρισμά σας!!! Φιλιά..
Υ.Γ. 1 Μαράκι σε ευχαριστώ... αν δεν είχα και εσένα εδώ...
Υ.Γ. 2 Αδερφούλα μου μην σκέφτεσαι έτσι όπως σκεφτόμουν και εγώ.. υπάρχουν και καλά παιδιά εδώ μέσα.. Αξίζει και μόνο η εμπειρία!!

Finding...

Xa..... all new for me!!!
I read somewhere about blog.. and here i am! Why not i thought..nice to have someone or something to share your inner thoughts..even if i have many friends arround me... sometimes i believe that i can not tell them everything!!
Why not?? I don't know..We are afraid to look inside and hear ourselves..much more difficult!!
Anyway..
Getting to the point.. "Finding.." finding what???
My answer is .. everything.. the best job, the best place to live, the best person to be with.. the best in everything!! Difficult also!!
I am 28..sorry..29 (I am not used to that..yet) and still....searching for everything!
Searching the most appropriate job for me, and i feel that i will never find it!
You will say :"It is just a job"! No it isn't that simple.. it's a very important thing in life if you think that you have to spend so much time of..yourself, of your whole life!
I have done many things.. i have been working since i was 18 and i have changed many jobs but still cannot find..me!
Difficult!
Have had (not that many) relationships, but still haven't find the "right" one! As my father is saying "you have to find a nice guy just to settle down, get married, have babies..
yeap... What about love?? What about respect?? what about everything that ... simply hard to find in our time??
Difficult!
Just find a place that i live for 5 months (a season job).. is it the right one?? Can i live here also in the winter?? Can i live here for the rest of my life?? Will i find someone here, in a small village??
Difficult!
I don't know why i am writting all these...
Maybe because today the weather was cloudy.. the summer is almost over.. very melancholy!!
But tommorrow is another day!!!!
(Hopefully..sunny day!)