Αν αφήσεις τον εαυτό σου τελείως ελεύθερο είναι σαν να
υπάρχει μόνο το Τώρα. Και υπάρχει μόνο το Τώρα εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε
έτσι. Μόνο αυτό υπάρχει και δυστυχώς μόνο αυτό δεν βλέπουμε.. Πώς κάτι τόσο
απλό το κάνουμε τόσο σύνθετο? Να αφήνεις τον εαυτό σου τελείως ελεύθερο, χωρίς
επικρίσεις, χωρίς σκέψεις για το ποιος είσαι, τι γίνεται γύρω σου, πως σε
βλέπει ο κόσμος, αν είσαι καλός στη δουλειά σου, αν σε αγαπάει ο καλός/ή σου…
Όλα αυτά που τρώνε τόση από την ενέργειά μας..Γιατί δεν το βλέπουμε απλά? Γιατί
δεν ξεφορτώνουμε τον εαυτό μας από όλα αυτά τα βάρη που κουβαλάμε? Γιατί να τα
κουβαλάμε? Δεν έχουμε φτιαχτεί γι’αυτά..
Και αν κανείς κοιτάξει μέσα του θα το
καταλάβει..Θα καταλάβει ότι είμαστε από άλλη πάστα..Είμαστε όντα πνευματικά που
έχουν μια ανθρώπινη εμπειρία..
Κάθομαι και κοιτάζω τα σύννεφα και με λένε τρελή … κάθομαι
και επικοινωνώ με τα πουλιά και με λένε θεότρελη..θέλω ησυχία στην καθημερινότητά
μου και με λένε ξενέρωτη.. μου φαίνονται όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας παράλογα
και με λένε παράλογη!! Τι είναι παράλογο?? «Παρά των λόγων αυτών??» αυτών
ποιών? Αυτών που θεωρούν λογικά να χρωστάνε όλοι λεφτά..λεφτά που δεν υπάρχουν
ούτε υπήρχαν..και να αφήνουμε συνανθρώπους μας στην πείνα και στο κρύο.. Που
αφήνουμε λαούς έτσι..που κάνουμε πολέμους, που δεν κοιτάμε ο ένας τον άλλον και
δεν αναγνωρίζουμε ότι είμαστε το ίδιο πράγμα. Ακριβώς το ίδιο..η ίδια ουσία..
Όλους μας έφτιαξε το ίδιο πράγμα, είτε το πούμε Θεό, Αλλάχ, σύμπαν, πεδίο.. ότι
και να είναι αυτό, όλους αυτό μας έφτιαξε. Και ποια η διαφορά? Όλοι θα φύγουμε
από αυτόν τον πλανήτη, είτε έχουμε περισσότερα ή λιγότερα, είτε είμαστε όμορφοι
ή άσχημοι, χοντροί ή αδύνατοι, πλούσιοι ή φτωχοί, διάσημοι ή άσημοι, δολοφόνοι
ή θύματα, υλιστές ή πνευματικοί… ότι
ταμπέλα και να βάζουμε στους εαυτούς μας όλοι το ίδιο είμαστε.
Πως λοιπόν
αφήνουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς να υποφέρουν. Γιατί έχουμε επιλέξει να
κοιτάζουμε άλλα πράγματα και όχι αυτά που έχουν νόημα, που έχουν ουσία..
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς δεν σκέφτονται όλοι έτσι. Γιατί
δεν πατάνε ένα pause στη ζωή τους να κοιτάξουν γύρω τους. Να δουν. Να δουν
πραγματικά. Όχι με τα μάτια, με την καρδιά.
Τι άλλο μπορεί να έχει νόημα εκτός από την αγάπη?
Έχουμε μάθει να ζούμε συγκρίνοντας τον εαυτό μας με όλα..και
όλους! «Ας κερδίσει ο καλύτερος.. ο πλουσιότερος..ο όμορφος..ο διάσημος» Πώς
μπορεί κάποιος να είναι καλύτερος από εμένα, εφόσον όλοι χρειαζόμαστε για να
ζήσουμε σε μια κοινωνία. Άλλο το κάνω τη δουλειά μου πολύ καλά, σε αυτό είμαι
καλός αλλά υπάρχουν και άλλοι που είναι καλοί παντού..διαφορετικοί. Και όλοι
είμαστε απαραίτητοι σε κάτι..όλοι συνδεδεμένοι με όλα και όλους.
Γιατί θεωρούν ότι ο τρόπος που κοιτάζω εγώ τον κόσμο είναι
παράλογος..
Τι το παράλογο υπάρχει σε αυτά που σκέφτομαι και που λέω. Σε αυτά
που νιώθω ότι έχουν νόημα και σε όλα τα υπόλοιπα υπάρχει ένα μεγάλο κενό.
Έχω αρχίσει και νιώθω ότι τίποτα τελικά δεν έχει σημασία..
Εμείς τους δίνουμε σημασία.. και δίνουμε σημασία σε πράγματα ανούσια. Και τα
ουσιαστικά δεν τα κοιτάμε. Και όποιος τολμήσει να πει τα πράγματα διαφορετικά
είναι παράλογος, τρελός..
Ε, λοιπόν δεν είμαι εγώ η τρελή.. όλοι οι υπόλοιποι είναι!
Για μένα,έτσι όπως κοιτάζω εγώ τον κόσμο, σήμερα, Τώρα..όλοι οι υπόλοιποι
είναι. Όλοι όσοι δεν τα βλέπουν αυτά είναι. Όσοι δεν κοιτάζουν μέσα στον εαυτό τους
για να δουν, να δουν τι και ποιοι είναι..τι κάνουμε εδώ και αν κάποιος
καταλήξει στο συμπέρασμα ότι απλά ζούμε και τίποτε άλλο γιατί δεν προσπαθούμε
να ζήσουμε καλύτερα?
