Το πιο γλυκό διάλειμμα της ζωής...η μουσική!!

Ώρες - ώρες κάνω σαν μικρό παιδί..

Αγόρασα 3 καινούργια cd και σχεδόν έτρεχα να γυρίσω σπίτι να τ'ακούσω!!

Λοιπόν πήρα..:

1. Άλκηστις Πρωτοψάλτη "Να σε βλέπω να γελάς"

Γράφει κάπου.. "Όσο υπάρχουν συναισθήματα θα γράφονται τραγούδια, όσο υπάρχουν τραγούδια η ψυχή θα επικοινωνεί και θα χαίρεται. Έτσι για να σας βλέπει να γελάτε πάντα.." Ωραιότατο!!

2. West life "...Allow us to be Frank" (τραγούδια Frank Sinatra κλπ.)

Με αυτό το cd κατάλαβα ότι μάλλον ζω σε λάθος εποχή! Αυτή η μουσική σε κάνει αμέσως να χαμογελάς (το τραγούδι που λατρεύω είναι το "Smile"δεν ξέρω όμως details..)! Τουλάχιστον έτσι λειτουργεί σε εμένα!

3. Δημήτρης Παπαδημητρίου - Παντελής Θαλασσινός "Έτσι ξαφνικά" από την σειρά του Mega. Η μελαγχολία η ίδια..

Βασικά αυτό το πήρα για ένα τραγούδι μόνο (είναι όμως όλο υπέροχο αν σου αρέσει η μουσική του Παπαδημητρίου) το "Ο κόσμος είναι ένα βουνό"!

Τους στίχους έχει γράψει ένας κύριος "Γιώργος Κορδέλλας". Ένας κύριος, λίγο παχουλούλης, ο οποίος μοιάζει πολύ με έναν Γυμνασιάρχη που είχα..στα νιάτα μου (?) Είναι εκπληκτικό πώς κάποιος μπορεί να χρησιμοποιεί λέξεις απλές, να εκφράζει αυτά που έχει στην ψυχή, στην καρδιά και στο μυαλό του..Ταλέντο!

Και με την κατάλληλη μελωδία και την μαγική φωνή (του Θαλασσινού) να δημιουργείται ένα τραγούδι..που εμένα με μαγεύει!!

Ο κόσμος είναι ένα βουνό

τα λόγια που πετούνε,

αντιλαλούνε στις πλαγιές

σε μας ξαναγυρνούνε.

Καλύτερα να μη μιλάς

κακές αν κάνεις σκέψεις

Μα αν συλλογάσαι όμορφα

είναι χρυσές οι λέξεις.

Ο κόσμος είναι ποταμός

και θάλασσα που αφρίζει

Άμα μολύνεις το νερό

πια δεν σε καθαρίζει.

Καλύτερα να μη μιλάς

αν δεν πολυκατέχεις

μα αν ξέρεις μην κρατάς κρυφό

τον θησαυρό που έχεις!

Συμπέρασμα...τα μουσικά μου ακούσματα είναι...αχταρμάς!

Κάνω σαν μικρό παιδί, γιατί αρχίζω να ανακαλύπτω (Finding..;) ) τρόπους που μου χαρίζουν μικρές-μικρές στιγμές ευτυχίας!! :)

Θα μας τρελάνουν....

"Να φοράτε τακούνια, γιατί ψηλώνουν και κάνουν τα οπίσθια να δείχνουν πιο ανορθωμένα.."
Μη φοράτε τακούνια, γιατί προκαλούν κυτταρίτιδα.
"Να βάφεστε για να τονίζετε τα καλά χαρακτηριστικά σας και να κρύβετε τα άσχημα"
Μη βάφεστε γιατί το δέρμα στο πρόσωπο γερνάει.
"Να χαμογελάτε και να βγάζετε τα συναισθήματά σας στο πρόσωπο, δείχνετε φυσική"
Μην κάνετε γκριμάτσες..κάνετε ρυτίδες.
"Να φοράτε φούστες, να δείχνετε sexy γιατί είστε.. θηλυκά"
Μην ντύνεστε προκλητικά, γιατί θα έχετε τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά.
"Στην τσάντα σας να κουβαλάτε πάντα τα απαραίτητα για μια κοπέλα (!!)"
Μην κουβαλάτε βαριές τσάντες, γιατί κάνουν κακό στους ώμους και στη μέση.
"Όταν βγαίνετε για φαγητό μην τρώτε μόνο σαλάτα..δείχνετε κομπλεξική".
Μην τρώτε τα "πάντα"..περιττά κιλά και κυτταρίτιδα.
"Να κάνετε την πρώτη κίνηση με κάποιον, δείχνετε απελευθερωμένη"
Μην κάνετε την πρώτη κίνηση με κάποιον..δείχνετε λυσσασμένη.
"Να κάνετε ντους με κρύο νερό, κάνει το δέρμα σφριγηλό"
Μην κάνετε ντους με κρύο νερό, δημιουργεί γυναικολογικά προβλήματα.

Πρόσφατα άκουσα και το άλλο..
Εμείς οι γυναίκες πρέπει να προσέχουμε ΚΑΙ στον ύπνο..λόγω στήθους.
Μην κοιμάστε μπρούμυτα, γιατί σε λίγο καιρό ο ένας μαστός θα κοιτάζει ανατολή και ο άλλος δύση.
Όταν κοιμάστε στο πλάι, καλό θα ήταν να υπάρχει κάποιο μαλακό στήριγμα κάτω απ'τον μαστό που πιέζεται.. Να κοιμάστε μόνο ανάσκελα!!

Σιγά βρε παιδιά.....
ΓΥΝΑΙΚΑ είμαι..που σημαίνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ, με ανθρώπινο σώμα, ανθρώπινες ανάγκες, ανθρώπινα συναισθήματα..
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΡΟΜΠΟΤ!!
Και αν σε λίγο καιρό με θεωρήσουν "ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ"..τί να κάνουμε..ας μη με "αγοράσουν"!!

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ (αχ!βαχ!)

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσα να νιώσω πάλι έτσι για έναν άνθρωπο. Για έναν άνθρωπο που, δυστυχώς, ανήκει στην κατηγορία "ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ"!

Με είχες ρωτήσει κάποτε, αν είχα θελήσει ποτέ κάποιον που δεν μπορούσα να έχω.. και γελάω. Γελάω ενώ σκέφτομαι την απάντηση που είχα δώσει.."'Οταν θέλω κάτι το διεκδικώ και όταν αυτό δεν μπορεί να γίνει το προσπερνώ". Γελάω γιατί τώρα δεν μπορώ να κάνω τίποτε από τα δύο. Δεν μπορώ να διεκδικήσω γιατί δεν μου το επιτρέπει ο εαυτός μου και δεν μπορώ να προσπεράσω γιατί δεν με αφήνει η καρδιά μου, το μυαλό μου. Είναι εκεί..κολλημένα και τα δύο! Και εγώ το παλεύω, μόνη μου. Παλεύω να μην σκέφτομαι. Μάλλον προσπαθώ να σκεφτώ όλα τα αρνητικά της κατάστασης (που υπάρχουν δεν λέω ψέμματα στον εαυτό μου), αλλά δεν βοηθάει καθόλου. Δυστυχώς!

Και το ξέρω. Το ξέρω ότι το μόνο που μου μένει να κάνω είναι να απομακρυνθώ. Να αρνηθώ. Να τα αρνηθώ όλα... Να σταματήσω κάθε είδους επικοινωνία. Κάθε τί που με κάνει να γελάω, να αγωνιώ, να ξυπνάω το πρωί χαμογελαστή. Κάθε τί που κάνει την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά! Κάθε τί που κάνει τα μάτια μου να βουρκώνουν όταν ακούω κάποιο τραγούδι "αγάπης"!

Δεν ξέρω αν είμαι τόσο δυνατή, ώστε να το κάνω πρώτη εγώ (γιατί κάποια στιγμή θα γίνει) θα το προσπαθήσω όμως.

Πώς μπορείς να βάλεις τη λογική να δουλέψει όταν σε κατακλύζουν μόνο συναισθήματα?

Πώς μπορείς να ακούσεις τα "μη" όταν όλα φωνάζουν "προχώρα και όπου βγει"?

Και ας ξέρεις ότι δεν θα βγει πουθενά..ας ξέρεις ότι αυτό που θα συμβεί είναι να πληγωθεί κάποιος και το πιθανότερο αυτός ο κάποιος να είναι ο ίδιος σου ο εαυτός!

Αξίζει?? Αξίζει το ταξίδι, με τη μικρή διάρκεια και τον συγκεκριμένο προορισμό και ας ξέρεις ότι έχεις μπει στον "Τιτανικό" τον ίδιο??

Και γελάω πάλι με κάτι που έλεγα παλιά..." Δεν έχει σημασία να τα έχεις όλα στον έρωτα. Η ουσία είναι να είσαι τυχερός ώστε να μπορείς να νιώσεις"!!

Και'γω τώρα νιώθω...

Νιώθω, αλλά δεν θυμόμουν πόσο πολύ πονάει....!!!!

(sos ...το forward!!)

Καμάκι....

Χθες ήμουν σχεδόν όλη τη μέρα στο αυτοκίνητο..από Μαρούσι Μεταμόρφωση, μετά Πειραιά, μετά Ν. Κόσμο και μετά πάλι Μαρούσι...κίνηση...χαμός!
Όπως ήμουν κολλημένη στην Κηφισίας, στο ράδιο βάζει U2 -With or without you- ομολογώ ότι πρέπει να εκνεύρισα πολύ τους γύρω μου από την ένταση που ανέβασα..τί να κάνω..στον κόσμο μου εγώ..και ξαφνικά γυρνάω και βλέπω δίπλα μου ένα αυτοκίνητο με έναν, ομολογώ πολύ εμφανίσιμο νεαρό, ο οποίος είχε χαζέψει..εμένα!! Χαμογελώ και φεύγω (άνοιξε και ο δρόμος..)!
Και έχω και ένα βασικό ελάττωμα με το αυτοκίνητο, τρέχω! Και μάλλον προκάλεσα τον νεαρό οπότε άρχισε να με κυνηγάει.. Στο ύψος του Χαλανδρίου βρίσκεται ξαφνικά πίσω μου, αναβοσβήνει τα φώτα και βγάζει δεξί φλας! Γελάω και βγάζω φλας αριστερό.. έρχεται δίπλα... με κινήσεις των χεριών μου ζήτησε να πάμε για καφέ (?) Τσου...απαντώ (πάλι με χέρια)! Please κάνει αυτός... τσου πάλι εγώ.. Χαμογελάει, χαμογελάω και κουνάμε τα χέρια για το αντίο!!
Μου ήρθε στο μυαλό το παλιό τραγούδι της Μάνου (?) "Καλή σου νύχτα φίλε μεσ'την αγκαλιά της.." (δεν ξέρω πως το λένε..αυτό με το κατσαριδάκι!!)
Βρε λες να ήταν ο άντρας της ζωής μου και 'γω να τον αρνήθηκα??...(χαχαχα)!!!