Cats!!

Ένας φίλος, γνωστός (sorry δεν μπορώ να του βάλω ταμπέλα..) είχε την καλοσύνη να μου ζητήσει να τον συνοδεύσω στην πρεμιέρα του, γνωστού πλέον σε όλους, μιούζικαλ "Cats" του Andrew Lloud Webber!! Φυσικά και με τίμησε ιδιαίτερα η πρόσκλησή του και φυσικά δέχτηκα!!
Να γράψω και εγώ, δεν θα την έλεγα κριτική, απλά μια φτωχή και ταπεινή γνώμη και όχι σαν ειδικός, σαν απλός άνθρωπος-θεατής της παράστασης!!
Για μένα η λέξη "μιούζικαλ" ήταν κάτι τελείως ξένο..(δεν είχα την τύχη ποτέ βρε παιδιά, τι να κάνω??) και όλοι μου έλεγαν.."θα βαρεθείς", "Αν δεν ξέρεις από μιούζικαλ..άσ'το" και άλλες τέτοιες στενοκεφαλιές (που προσβάλλω τον κοινωνικό μου κύκλο αυτή τη στιγμή,αλλά..)! Μου έφτανε που θα είχα την ευκαιρία να δω κάτι καινούργιο και να μπορέσω να σχηματίσω μια γνώμη, ΔΙΚΗ ΜΟΥ!!
Λοιπόν..εμένα η παράσταση μου φάνηκε καταπληκτική..φαντασμαγορική..μαγική!!
Παρόλο που το σκηνικό παραμένει στάσιμο καθόλη τη διάρκεια, δεν το θεώρησα καθόλου "βαρετό" όπως πολλοί, διπλανοί "συνθεατές"!! Τα κοστούμια ήταν εκπληκτικά και η χορογραφία εξαίσια, που όσο και αν κάποιοι τη χαρακτήρισαν ως "μάθημα αερόμπικ" δεν μπόρεσαν να τη μειώσουν. Έβγαζε όντως μια γατίσια κίνηση!! Μέχρι που κάποιες γάτες έρχονταν δίπλα σου, τραγουδούσαν και σου έκαναν νάζια..
Οι φωνές όλων (και βέβαια ξεχώριζαν κάποιων όπως αυτή της γάτας Γκριζαμπέλα που τραγούδησε το Memory) με άφησαν άναυδη..και αν σκεφτείς ότι υπάρχει ταυτόχρονη κίνηση, πώς αυτοί οι άνθρωποι προλαβαίνουν να ανασάνουν... Μαγικό!!
Δεν θα γράψω λεπτομέρειες , για να μην χαλάσω την εικόνα για κάποιους που θα πάνε να το δουν!
Υπήρχαν βέβαια και κάποιες αρνητικές λεπτομέρειες..
Όπως τα πολύ άβολα καθίσματα, η αρκετά μεγάλη καθυστέρηση έναρξης (βέβαια σε αυτό φταίει το κοινό που αποφάσισε να έρθει τελευταία στιγμή!)(και για να είμαι και ειλικρινής..και'γω 10'νωρίτερα πήγα..αλλά τουλάχιστον ΝΩΡΙΤΕΡΑ!!) οι κερκίδες που ήταν ...κάπως σαν ετοιμόρροπες, οι μικρές (σχετικά με τον χώρο) οθόνες για τους υπότιτλους και φυσικά ο κλασσικός χαμός αφού τελείωσε η παράσταση, να φύγουν όλοι πρώτοι, με την εξυπνάδα ως πιο γρήγοροι και μάγκες να δημιουργήσουν το γνωστό σε όλους μας ελληνικό μποτιλιάρισμα..!
Πάντως όσα κι αν ήταν τα αρνητικά...εμένα δεν με πτόησαν καθόλου..(λίγο πιάστηκα εντάξει..) το χαμόγελο ήταν κολλημένο στα χείλη μου για αρκετή ώρα!!
Για μένα άξιζε...μην το σκεφτείτε..αν υπάρχει η ευκαιρία να την αρπάξετε...
Νιάουυυυυ!!!!!!

Άνοιξη??

Λέτε να ήρθε?? Δεν ξέρω για εσάς..πάντως εμένα έτσι μου φαίνεται..
Ήλιος, αμυγδαλιές κ.λ.π. όλο το πακέτο!! Εγώ πάντως ξεσηκώνομαι..παίρνουν τα μυαλά μου αέρα, δεν μπορώ να τα μαζέψω με τίποτα και ούτε να μαζευτώ!! Και δυστυχώς εγώ τώρα πρέπει να τα κάνω αυτά.
Να μαζέψω και μυαλά και τον εαυτό μου ολόκληρο και να πιάσω δουλειά!!
Τί να κάνω..θα το παλέψω..
Περαστικά μου!!
Άντε βρε..χαρίζω σήμερα ανοιξιάτικα χαμόγελα και καλημέρες!!

Θεωρίες..

Τελικά..έχω ένα πολύ μεγάλο ελάττωμα..αναλύω τα πράγματα πάααααααρα πολύ! Τόσο πολύ που μερικές φορές χάνω την ουσία!!
Απ' την πολύ ανάλυση έχω βγάλει αρκετές θεωρίες..Θεωρίες που σε μια συζήτηση ακούγονται πολύ ωραίες.. που σε κάποιον φίλο σε μια δύσκολη στιγμή βοηθάνε..
Αλλά μόλις ανακάλυψα ότι εμένα δεν με βοηθάνε καθόλου..
Γιατί μια χαρά οι θεωρίες, αλλά στην πράξη τελικά αλλάζουν πολύ τα πράγματα!!
Περαστικά μου!!

Το ξέρω ότι ανυπομονείς να διαβάσεις κάτι για σένα...θα περιμένεις όμως...πολύ...;)

Να μας ζήσει!!!!

Μια απ'τις πολυαγαπημένες μου ξαδέρφες (που έχω ήδη πει ότι έχω πολλές..)μένει στην Πάτρα.
Εκεί άνοιξε το ιατρείο της, εκεί γνώρισε τον έρωτα της ζωής της, εκεί έφτιαξε το σπίτι της, εκεί παντρεύτηκε και εκεί γέννησε το πρώτο της παιδάκι!!! Τρίτη 2 Μαρτίου 2005!!! Έναν κορίτσαρο...μια κούκλα!!
Όταν το έμαθα, ήμουν κρεββατωμένη με μια ίωση (?) γαστρεντερίτιδας που κυκλοφορεί. Ένα στομάχι χάλι μαύρο, πυρετό που έφτασε 39,5 και εμένα να πατώ αλλού και αλλού να βρίσκομαι. Αυτό κράτησε περίπου μέχρι την Πέμπτη το βράδυ. Τότε μπόρεσα να χαρώ..Και άρχισε να τριβελίζει στο μυαλό μου η "έκπληξη"..
Παρασκευή άρχισα τα τηλέφωνα. "Μήπως να πηγαίναμε?" και "ελάτε" και "θα χαρεί πολύ" και "εγώ θα οδηγήσω..εγώ θα κουραστώ"!! Σάββατο ο καιρός χάλια, το αφήσαμε για Κυριακή.
Και Κυριακή πρωί πήραμε το αγαπημένο της τσουρέκι με σοκολάτα, λουλούδια με μπαλονάκια, κουκλάκια, μπλουζάκια και άλλα τέτοια διάφορα -άκια....και βουρρρ για Πάτρα!! Η μέρα υπέροχη, ηλιόλουστη με λίιιιγο αέρα. Η διαδρομή το ίδιο. Πράσινο με γαλάζιο!! Άνοιξε το μάτι μας. Τραγούδια, φωνές, χαρές, αστεία και φτάσαμε!! Δεν το ήξερε κανείς.. Χτυπάμε το κουδούνι και σοκ...η "συμπεθέρα" (πεθερά της) μόλις μας είδε..κοκκάλωσε! Μετά βούρκωσε και μετά έβαλε τα κλάμματα. Το ίδιο και η ξαδέρφη!! Φιλιά αγκαλιές και κλάμματα! Κλάμματα και από τη μικρή μας ανιψούδα..μια σταλίτσα ομορφιάς..μια κούκλα...μια γλύκα!! Μόνο μερικών ημερών και να προσπαθεί να καταλάβει τί γίνεται..γιατί την ξυπνάνε μεσημεριάτικα, γιατί η μαμά της και η γιαγιά της δεν ασχολούνται με αυτήν!!
Φάγαμε, ήπιαμε, γελάσαμε, είπαμε ιστορίες, είδαμε φωτογραφίες και ήρθε η στιγμή να φύγουμε!
Και πάλι φιλιά, αγκαλιές και κλάμματα! Μέχρι να την ξαναδούμε θα έχει αλλάξει!! Άντε και καλό μας ταξίδι.
Γυρνώντας ο καιρός είχε αρχίσει να αλλάζει..κρύο!! Οι μισές κοιμόντουσαν οι λοιπές στον κόσμο τους..
και έτσι όπως οδηγούσα, βλέπω ταμπέλα Ξυλόκαστρο! Έστριψα.. Οι ξύπνιες άρχισαν να φωνάζουν πως είμαι τρελή..οι κοιμισμένες χαμπάρι!
Άφησα το αμάξι...κάναμε βολτίτσα στην παραλία και βρήκαμε ένα ωραιότατο καφέ να βλέπει θάλασσα!!
Καφεδάκι..πάλι βολτίτσα και πάλι στο δρόμο της επιστροφής!
"Περάσαμε πανέμορφα.." μου είπαν.
Τους τα χάλασα βέβαια λίγο, γιατί έβαλα να ακούσω τον αγώνα του Παναθηναϊκού στο ράδιο..
Τί να κάνουμε...δεν μπορούν όλα να είναι τέλεια!! (Πάντως νικήσαμε..χεχε!)