Να μας ζήσει!!!!

Μια απ'τις πολυαγαπημένες μου ξαδέρφες (που έχω ήδη πει ότι έχω πολλές..)μένει στην Πάτρα.
Εκεί άνοιξε το ιατρείο της, εκεί γνώρισε τον έρωτα της ζωής της, εκεί έφτιαξε το σπίτι της, εκεί παντρεύτηκε και εκεί γέννησε το πρώτο της παιδάκι!!! Τρίτη 2 Μαρτίου 2005!!! Έναν κορίτσαρο...μια κούκλα!!
Όταν το έμαθα, ήμουν κρεββατωμένη με μια ίωση (?) γαστρεντερίτιδας που κυκλοφορεί. Ένα στομάχι χάλι μαύρο, πυρετό που έφτασε 39,5 και εμένα να πατώ αλλού και αλλού να βρίσκομαι. Αυτό κράτησε περίπου μέχρι την Πέμπτη το βράδυ. Τότε μπόρεσα να χαρώ..Και άρχισε να τριβελίζει στο μυαλό μου η "έκπληξη"..
Παρασκευή άρχισα τα τηλέφωνα. "Μήπως να πηγαίναμε?" και "ελάτε" και "θα χαρεί πολύ" και "εγώ θα οδηγήσω..εγώ θα κουραστώ"!! Σάββατο ο καιρός χάλια, το αφήσαμε για Κυριακή.
Και Κυριακή πρωί πήραμε το αγαπημένο της τσουρέκι με σοκολάτα, λουλούδια με μπαλονάκια, κουκλάκια, μπλουζάκια και άλλα τέτοια διάφορα -άκια....και βουρρρ για Πάτρα!! Η μέρα υπέροχη, ηλιόλουστη με λίιιιγο αέρα. Η διαδρομή το ίδιο. Πράσινο με γαλάζιο!! Άνοιξε το μάτι μας. Τραγούδια, φωνές, χαρές, αστεία και φτάσαμε!! Δεν το ήξερε κανείς.. Χτυπάμε το κουδούνι και σοκ...η "συμπεθέρα" (πεθερά της) μόλις μας είδε..κοκκάλωσε! Μετά βούρκωσε και μετά έβαλε τα κλάμματα. Το ίδιο και η ξαδέρφη!! Φιλιά αγκαλιές και κλάμματα! Κλάμματα και από τη μικρή μας ανιψούδα..μια σταλίτσα ομορφιάς..μια κούκλα...μια γλύκα!! Μόνο μερικών ημερών και να προσπαθεί να καταλάβει τί γίνεται..γιατί την ξυπνάνε μεσημεριάτικα, γιατί η μαμά της και η γιαγιά της δεν ασχολούνται με αυτήν!!
Φάγαμε, ήπιαμε, γελάσαμε, είπαμε ιστορίες, είδαμε φωτογραφίες και ήρθε η στιγμή να φύγουμε!
Και πάλι φιλιά, αγκαλιές και κλάμματα! Μέχρι να την ξαναδούμε θα έχει αλλάξει!! Άντε και καλό μας ταξίδι.
Γυρνώντας ο καιρός είχε αρχίσει να αλλάζει..κρύο!! Οι μισές κοιμόντουσαν οι λοιπές στον κόσμο τους..
και έτσι όπως οδηγούσα, βλέπω ταμπέλα Ξυλόκαστρο! Έστριψα.. Οι ξύπνιες άρχισαν να φωνάζουν πως είμαι τρελή..οι κοιμισμένες χαμπάρι!
Άφησα το αμάξι...κάναμε βολτίτσα στην παραλία και βρήκαμε ένα ωραιότατο καφέ να βλέπει θάλασσα!!
Καφεδάκι..πάλι βολτίτσα και πάλι στο δρόμο της επιστροφής!
"Περάσαμε πανέμορφα.." μου είπαν.
Τους τα χάλασα βέβαια λίγο, γιατί έβαλα να ακούσω τον αγώνα του Παναθηναϊκού στο ράδιο..
Τί να κάνουμε...δεν μπορούν όλα να είναι τέλεια!! (Πάντως νικήσαμε..χεχε!)