Friday, September 17, 2004

Θα βρεθούνε??????

Θα βρεθούνε..θα βρεθούνε λέει ο "Αρκούδος"...
Ποιοι?? Όλοι αυτοί που ψάχνονται μεταξύ τους..(και εγώ μέσα..)
Είμαι και εγώ μια κοπέλα..γλυκούλα θα έλεγα..καλός άνθρωπος..από καλή οικογένεια..με τα γαλλικά και το πιάνο μου..(τρόπος του λέγειν..έτσι??) τέλος πάντων..νορμάλ!!
Όλοι όσοι με γνωρίζουν με ρωτούν το ίδιο.."Πώς και ελεύθερη??" (ψάχνουν να βρουν κουσούρι..) Αυτό ρωτάω και εγώ μερικές φορές..Πώς και είμαι ελεύθερη..Δεν είναι ότι δεν θέλω..να δεσμευτώ..(όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν..) ούτε ότι είμαι πολύ ανεξάρτητη..(όπως επίσης πολλοί μου έχουν πει..) απλά θέλω να δεσμευτώ με ουσία, με νόημα..όχι απλά για να σταματήσουν όλοι να ρωτούν!!
Αυτό που λένε οι περισσότερες γυναίκες.."Οι άντρες δεν υπάρχουν πια..." (όχι δεν αναφέρομαι στο τραγούδι..) δεν το πιστεύω.. Υπάρχουν και παραυπάρχουν.. Πού?? Παντού.. Μια βόλτα έξω να κάνεις..θα τους βρεις μπροστά σου.. στο αμάξι τους, στη δουλειά τους, στο μπαρ με τους φίλους τους, με τις γυναίκες τους (όχι..δεν ψάχνουμε τέτοιους..) παντού!! Το θέμα είναι τι θα κάνεις άμα τους βρεις..και δεν αναφέρομαι μόνο στον ευρύτερο κοινωνικό κύκλο γιατί εκεί τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα...αν χάσεις μια ευκαιρία..θα έχεις άλλη..κι άλλη..κι άλλη.. Αν δεν υπάρχει τίποτα στον κύκλο σου τί γίνεται..???
Και ναι το ομολογώ...και εγώ φοβάμαι να πλησιάσω..και εγώ φοβάμαι να μιλήσω..να παραδεχτώ ότι κάποιος με ενδιαφέρει..όλα τα φοβάμαι..Αλλά (ναι θα το παραδεχτώ και αυτό..) και έχω πλησιάσει..και έχω μιλήσει....και από όλα!!(ναι..ναι..έχω φάει χυλόπιτα..ες!!)
Εγώ έχω τολμήσει..και τι???
Ναι είναι γεγονός..έχω παρεξηγηθεί!! Γιατί?? Κακό είναι?? Όχι απλά ακόμα δεν έχω (ούτε πρόκειται..φυσικά ποτέ , έχω σταματήσει να το ψάχνω..) καταλάβει τον τρόπο που σκέφτεται το κατά τα άλλα γλυκύτατο και πανέμορφο και άκρως..απαραίτητο..αντίθετο φύλλο!!
Επανέρχομαι...με παρεξήγησαν..με πήραν για..εύκολη να το πω?ελαφρόμυαλη να το πω?υπερβολικά δυναμική?? "Λυσσάρα"?? Δεν ξέρω!(και δεν αναφέρω το θέμα παρεξήγησης και σεξ..γιατί θα γράφω πολύ ώρα.. Αλήθεια πάντως αναρωτιέμαι..)
'Οταν δεν έχω τολμήσει.. απλά τίποτα..ακόμα αναρωτιέμαι!Αναρωτιέμαι τι θα είχε γίνει αν έκανα κάποια κίνηση.Αναρωτιέμαι όμως γιατί δεν έκανε και ο άλλος κάποια κίνηση..(μήπως φταίω και εγώ κάπου??)
Και ρωτάω κάθε φορά..να τολμήσω εγώ?? Και γιατί να μην περιμένω να τολμήσει ο άλλος?? Να δω..να καταλάβω..ενδιαφέρεται ή απλά θαυμάζει?? Και αφού όλα αυτά περνάνε στο μυαλό..μετά καταλαβαίνω ότι και οι ... υπόλοιποι κάπως έτσι πρέπει να σκέφτονται..να φοβούνται και αυτοί..
Και αν εμείς..(τα θηλυκά που τόσο αγαπάτε..) φοβόμαστε μία .. εσείς (τα αρσενικά που τόσο αγαπάμε..) φοβάστε δεκαπέντε.. Όπως και να το κάνουμε ο αντρικός εγωισμός είναι μεγαλύτερος σε τέτοια θέματα!
Και καταλήγω..ότι κάπως έτσι είμαστε όλοι..με τον φόβο..με τις σκέψεις..με τους προβληματισμούς μας..
Θα βρεθούμε...(που λέει και ο Αρκούδος..) Απλά εύχομαι..κάποια στιγμή ���������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������

Φθινοπωρινή μελαγχολία..

Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός...
Ούτε που κατάλαβα πόσο καιρό είμαι εδώ... (και γκρίνιαζα κιόλας..)
Και τώρα.. τώρα ήρθε η...φθινοπωρινή μελαγχολία..Κοντεύει να τελειώσει ο Σεπτέμβρης και δυστυχώς έχουν ήδη τελειώσει οι "δικαιολογίες" μου για να μείνω λίιιιιιιιγο ακόμα!
Τα μαζεύω λοιπόν..τα μαζεύω με μια διάθεση σαν τη συννεφιά που έχει εδώ κάποιες στιγμούλες (που ίσως βοηθάει και λίγο..)για να γυρίσω πίσω στη μεγαλούπολη..
Ένας καλός φίλος το λέει απλά.."Η ομορφιά και η ασχήμια..τόσο απλό είναι".
Μια πανέμορφη βραδιά, καθόμουν με έναν φίλο για ποτάκι ... σπίτι..ήσυχα..και ξαφνικά (ναι τα ξαφνικά είναι τα πιο ωραία..) σηκωνόμαστε και..παίρνουμε τα βουνά! Σ'ένα καταπληκτικό εκκλησάκι χτισμένο πάνω σε έναν λόφο, με υπέροχη θέα.. Ομορφιά!
Μετά κατεβήκαμε στην παραλία, βρήκαμε κάτι πρόχειρο στο αμάξι και στρώσαμε για να κάτσουμε, το ποτάκι μας, τη μουσικούλα μας...Ομορφιά! Ένας ουρανός γεμάτος.. αστέρια, μια θάλασσα ήρεμη, τόσο όσο να την ακούς και να την μυρίζεις..Ομορφιά!..Και μετά, το φεγγάρι!Όχι δεν ήταν πανσέληνος..ήταν στα μισά του..αλλά τόσο φως..Ομορφιά! Από τις μαγικές βραδιές και τα μαγικά τοπία, που δεν χρειάζεται τίποτε άλλο για να σχηματιστεί στα χείλη ένα μεγάλο χαμόγελο και στην καρδιά μια γαλήνη και .. Ομορφιά!
Τελειώνω λοιπόν και εγώ τις "υποτιθέμενες" διακοπές μου...και γυρνάω στην "ασχήμια"!
Αλλά με τόση "ομορφιά" μέσα μου..που πιστεύω να φτάνει μέχρι να επιστρέψω..
Υ.Γ. Ευχαριστώ βρε ...φιλενάδε για την "ομορφιά"!!

Tuesday, September 07, 2004

Άνθρωποι...

Όταν ήρθα εδώ που είμαι... (μπορώ να το κρατήσω για μένα έτσι??) ήμουν τελείως μα τελείως αρνητική με το όλο σκηνικό του ιντερνετ...(εκτός τόπου και χρόνου θα μου πείτε.. πείτε το..)!!
Αφού λοιπόν το χρησιμοποιήσα αρκετά στη δουλειά μου, έκανα διαφήμιση της επιχείρησης και είδα ότι υπάρχει ανταπόκριση, είπα να προχωρήσω λίγο πιο πέρα..(με την παρότρυνση μιας φίλης να πω την αλήθεια μου..)!
Μπήκα σε chat room.. ναι ναι κυρίες και κύριοι, ποιος εγώ..εγώ που τελικά λούζομαι όλα αυτά που πριν από λίγους μήνες κοροϊδευα..και γιατί τα κοροϊδευα??
Γιατί πολύ απλά πίστευα ότι όλοι "αυτοί" είναι είτε ..αργόσχολοι, είτε μόνοι τους, είτε άνθρωποι χωρίς θάρρος και θράσσος να βγουν στην πραγματική ζωή, να την βουτήξουν από τα μαλλιά και να την..ζήσουν! Έτσι έλεγα και στη φίλη μου..."Δεν έχεις άλλη δουλειά να κάνεις??" ... (την απάντηση φυσικά δεν σας την γράφω, γιατί απλά βρίζει πολύ και νομίζω ότι δεν θα ήταν "πρέπον"!!
Ώσπου έκανα και εγώ το enter.. και μαγικά ανακάλυψα... πολλά!!
Ότι υπάρχουν άνθρωποι που αξίζουν.. Ναι βέβαια γνώρισα και αργόσχολους χωρίς να έχουν να μου πουν τίποτε απολύτως, γνώρισα ανθρώπους που απλά έψαχναν τρόπο .. για (ας το πω έτσι) κοκό..
Αλλά ένιωσα πράγματα... απίστευτο..
Άνθρωποι που δεν ήξερα, που δεν με ήξεραν, που δεν με είχαν δει (γιατί είμαι και γλυκούλα..) που δεν τους είχα δει.. με έκαναν να κλάψω, να γελάσω, να προβληματιστώ, να αναρωτηθώ..να ζήσω κάτι διαφορετικό..
(φυσικά και τους έκανα και εγώ να κλάψουν και να γελάσουν...και ότι προβλημάτισα πολλούς από αυτούς..ναι ναι είναι γεγονός..)
Να θέλω να μιλήσω και να υπάρχει "πάντα" κάποιος εκεί να ακούσει.. (πιο σωστά να διαβάσει..) (και το αντίστροφο έτσι... είμαι καλό παιδί.. ξέρω να ακούω..και μπορώ να πω καλύτερα από το να μιλάω..)!
Γιατί μη μου πείτε ότι είχατε πάντα κάποιον να είναι εκεί να ακούσει.. δεν θα το πιστέψω.. Πόσες φορές δεν σας έχει τύχει να χρειάζεστε έναν ώμο.. και απλά ή να μην είναι διαθέσιμος εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή, ή απλά ο ώμος να ήταν .... fake (τεχνητό χέρι??)
Εμένα πάντως μου έχει συμβεί..
Τώρα πήγα ακόμα πιο πέρα... ήρθα εδώ... και με (λιγότερη) έκπληξη ανακαλύπτω ότι ακόμα υπάρχουν... και όχι μόνο υπάρχουν... διαβάζουν αυτά που εσύ γράφεις.. που μερικές φορές δεν έχουν καν νόημα (ναι ναι.. για μένα που τα γράφω έχουν, για σας που τα διαβάζετε λέω.. τι μου φταίτε?? Τίποτα.. άμα δεν θέλετε μην τα διαβάζετε.. χιχιχι)
Σας ευχαριστώ για την ύπαρξη σας.. ευχαριστώ για τα σχόλιά σας και για το warm καλωσόρισμά σας!!! Φιλιά..
Υ.Γ. 1 Μαράκι σε ευχαριστώ... αν δεν είχα και εσένα εδώ...
Υ.Γ. 2 Αδερφούλα μου μην σκέφτεσαι έτσι όπως σκεφτόμουν και εγώ.. υπάρχουν και καλά παιδιά εδώ μέσα.. Αξίζει και μόνο η εμπειρία!!

Monday, September 06, 2004

Finding...

Xa..... all new for me!!!
I read somewhere about blog.. and here i am! Why not i thought..nice to have someone or something to share your inner thoughts..even if i have many friends arround me... sometimes i believe that i can not tell them everything!!
Why not?? I don't know..We are afraid to look inside and hear ourselves..much more difficult!!
Anyway..
Getting to the point.. "Finding.." finding what???
My answer is .. everything.. the best job, the best place to live, the best person to be with.. the best in everything!! Difficult also!!
I am 28..sorry..29 (I am not used to that..yet) and still....searching for everything!
Searching the most appropriate job for me, and i feel that i will never find it!
You will say :"It is just a job"! No it isn't that simple.. it's a very important thing in life if you think that you have to spend so much time of..yourself, of your whole life!
I have done many things.. i have been working since i was 18 and i have changed many jobs but still cannot find..me!
Difficult!
Have had (not that many) relationships, but still haven't find the "right" one! As my father is saying "you have to find a nice guy just to settle down, get married, have babies..
yeap... What about love?? What about respect?? what about everything that ... simply hard to find in our time??
Difficult!
Just find a place that i live for 5 months (a season job).. is it the right one?? Can i live here also in the winter?? Can i live here for the rest of my life?? Will i find someone here, in a small village??
Difficult!
I don't know why i am writting all these...
Maybe because today the weather was cloudy.. the summer is almost over.. very melancholy!!
But tommorrow is another day!!!!
(Hopefully..sunny day!)