The reason..

'Αλλαξαν λίγο οι ρυθμοί της ζωής μου την τελευταία εβδομάδα (γι'αυτό και η απουσία)! Άρχισα να κατεβαίνω και αρκετά συχνά στο κέντρο με τρένο! Είμαι λοιπόν μεσ'το τρένο, βυθισμένη στις δικές μου σκέψεις, όπως κάνουν οι περισσότεροι και περιμένω υπομονετικά να φτάσω Ομόνοια! Σε μια στάση μπαίνει μέσα ένας νεαρός (γύρω στα 22) μιλώντας στο κινητό. Αναγκαστικά (αφού στάθηκε δίπλα μου) άκουσα όλη τη συνομιλία που είχε, η οποία δεν του ήταν και τόσο ευχάριστη (είχε πάρει μια κλήση λόγω ταχύτητας όταν ήταν διακοπές στην Κρήτη και τον έψαχναν..)!Αφού κλείνει το κινητό, μουρμουρίζει κάτι (κάτι σαν βρισιά) φτάνουν στα αυτιά μου.. στίχοι από ένα τραγούδι (The reason-Hoobastank, που είναι και πολύ αγαπημένο)! Φέρνω στο μυαλό μου την εικόνα του νεαρού, με ακουστικά στα αυτιά, να έχει ξεχαστεί ότι υπάρχει κόσμος τριγύρω, να είναι συνεπαρμένος από το τραγούδι και απλά..να τραγουδά δυνατά! Γύρισα και εγώ να τον κοιτάξω (καθόλου ενοχλημένη..είχε πολύ ωραία φωνή!) και..σάστισα. Δεν φορούσε ακουστικά, δεν άκουγε τίποτα! Απλά είχε γύρει το κεφάλι στο τζάμι, είχε βυθιστεί και αυτός στα.."δικά" του και απλά..τραγουδούσε!!Τραγουδούσε δυνατά.. Του χαμογέλασα! Μου ανταπόδωσε το χαμόγελο, χωρίς να διακόψει το τραγούδι του και μου έκλεισε το μάτι!
Μου έφτιαξε τη μέρα..έτσι απλά με μερικούς στίχους, στη βαρετή διαδρομή ενός τρένου!
Να'σαι καλά αγόρι μου και πάντα έτσι.. Αυθόρμητος!