Καθισμένη στο παγκάκι, μια γριά (γύφτισσα πρέπει να ήταν) κοιτούσε τους περαστικούς. Την κοίταξα και'γω καθώς περπατούσα και συναντήθηκαν τα βλέμματά μας. Μου χαμογέλασε..χαμόγελο που δεν μπορώ να χαρακτηρίσω..ούτε πονηρό,ούτε γλυκό, ούτε χαρούμενο..
"Να σου πω τη μοίρα σου??"
"Άσε..την ξέρω.." της απαντώ.
"Θέλω να στην πω..μη σε νοιάζει για λεφτά, ότι θες θα μου δώσεις"
Βγήκε η κυρά Κατίνα από μέσα μου και κάθησα δίπλα της. Πήρε στα χέρια της τα χέρια μου (και τα δύο) και άρχισε να κοιτάζει τις παλάμες, να αγγίζει όλες τις γραμμές τους λες και τις χαϊδευε..
"Μεγάλο πόνο έχεις περάσει, πολύ μεγάλο..από μικρό παιδί. Πολλές στεναχώριες, πολλές και μαζεμένες. Χωρισμούς από αγαπημένα πρόσωπα, όχι-όχι..θάνατοι ήταν, αλλά είναι πίσω σου. Σχεδόν όλα. Λίγα κακά θα σε βρουν από'δω και πέρα.
Δεν είσαι παντρεμένη, ήρθες κοντά αλλά δεν το'κανες. Θα το κάνεις όμως, στα 32 σου. Μην ψάχνεις ποιον.. δεν τον ξέρεις ακόμα, αλλά θα τον καταλάβεις αμέσως μόλις τον δεις. Θαλασσινός είναι..ή από νησί ή ναυτικός. Ευτυχισμένη οικογένεια, χωρίς πολλά προβλήματα. Και δύο παιδιά.
Λεφτά σου πέφτουν..όχι τυχερά, δουλειάς. Δεν αργούν πολύ, αλλά θα κουραστείς να τα βγάλεις.
Λίγα δάκρυα στο μέλλον..πολλές χαρές. Φτάνουν αυτά. Να με πιστέψεις. Θα με θυμηθείς όταν συμβούν."
Της έδωσα 5 ευρώ και σηκώθηκα. Δεν έλειπε τίποτα από την τσάντα μου..τσέκαρα.
Μου χαμογέλασε..γλυκά αυτή τη φορά.
"Καλή ζωή να έχεις.Είσαι καλός άνθρωπος..θα έχεις..θα με θυμηθείς"!
Βρε τη μοίρα μου...
2 comments:
Οτι είσαι καλός άνθρωπος, και οτι δικαιούσαι τα τέλεια, θα στο έλεγα και εγώ (και χωρίς χειραφέτηση).
Εμένα μου πήρε 2 ωρίτσες (και ας το είχα καταλάβει στα 10''). Της γριας γύφτισσας, της πήρε λιγότερο.
Αν χαμογέλασες, τότε ή μετά γράφοντας αυτό το post, χαλάλι.
Το σίγουρο είναι ότι χαμογελάω τώρα που διάβασα το comment!!! Επιτρέπεται ένα μουτς?? Μαγουλάκι βέβαια.. Μουτςςςςς!!!!!!!!!
Post a Comment