Πώς μπορεί μια σπανακόπιτα να είναι απόδειξη αγάπης??
Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ είχα μία λιγούρα. Ήθελα σπανακόπιτα! Μου "μύρισε", την είχα λαχταρίσει..και επειδή δεν είμαι έγκυος, δεν μου έδωσε κανείς σημασία..τουλάχιστον έτσι νόμιζα!
Το Σάββατο το πρωί, μόλις ξύπνησα, ο μπαμπακουλίνος μου είχε πάει ήδη στο φούρνο να εκπληρώσει τη βραδυνή μου επιθυμία. Η πράξη με συγκίνησε (δεν με έχει συνηθίσει σε τέτοια), αλλά η σπανακόπιτα..αποτυχία! Απαίσιο φύλλο με άνοστη γέμιση που κολυμπούσαν όλα στο λάδι! Δευτέρα απόγευμα η αδερφούλα μου έφερε ένα κομμάτι σπιτική (ένας συνάδελφός της είχε φέρει από τη μαμά του..). Εξαιρετική! Την Τρίτη το πρωί, δεύτερη προσπάθεια του daddy (από άλλο φούρνο αυτή τη φορά)..στριφτή! Νόμιστη! Και χθες το πρωί χτύπησε το κουδούνι, η θεία μου. Είχε άδεια και κατέβηκε για καφέ..με (ναι-ναι) σπανακόπιτα στο χέρι.."Άργησα, ελπίζω να μην σου έχει φύγει η λιγούρα.."!
Και ένα χαμόγελο ήρθε και κόλλησε..έτσι απ'τις τόσες σπανακόπιτες!
Βέβαια το σχόλιο όταν διηγήθηκα σε όλους πόσες σπανακόπιτες έφαγα από τότε που τη ζήτησα..
"Μην περιμένεις άλλα χριστουγεννιάτικα δώρα.." Γέλια..
1 comment:
Τις καλύτερες ευχές για σένα
και αν χαθήκαμε για λίγο
περασμένα ξεχασμένα
τώρα με των Χριστουγέννων πνεύμα σμίγω
Ταξιδάκι τώρα πάω
εξοχή, για αλλαγή
κουραμπιέδες για να φάω
των ημερών επιταγή
Χρόνια σου πολλά και καλά
και όταν θα γυρίσω πίσω
πάλι θα σου γράψω ποιήματα πολλά
έτσι δεν θα σε αφήσω
Με το νέο χρόνο εδώ
να τα λέμε κάθε μέρα
και τον κόσμο τον τρελό
να τον κάνουμε πιο πέρα
araxtos & light
Post a Comment